Πέμπτη 20 Νοεμβρίου 2008

Ο εμβολιασμός του σκύλου

Αγαπητοί αναγνώστες στο άρθρο αυτό θα μιλήσουμε για το πρόγραμμα εμβολιασμού του σκύλου, ποια εμβόλια χρειάζονται και κατά πόσο είναι ασφαλή τα εμβόλια. Πολλοί πελάτες με ρωτούν ποιο είναι το σωστό εμβολιακό σχήμα και αν τα εμβόλια επηρεάζουν το σκυλί τόσο σε θέμα υγείας όσο και σε θέμα απόδοσης στο κυνήγι. Είναι δύσκολες ερωτήσεις αλλά θα προσπαθήσω να τις απαντήσω όσο γίνεται πιο απλά.
Η πιο απλή απάντηση είναι ότι τα εμβόλια κάνουν περισσότερο καλό απ’ ότι κακό και πρέπει να γίνονται για να διαφυλάξουμε την υγεία του σκύλου μας. Και τώρα ας αναλύσουμε αυτή την απάντηση. Τα εμβόλια είναι κατασκευασμένα για να προστατεύουν το σκύλο μας από ασθένειες ,δημιουργώντας τα κατάλληλα αντισώματα ώστε να έχει επαρκή προστασία για ορισμένο χρονικό διάστημα και για αυτό χρειάζεται η επανάληψη τους σε τακτά χρονικά διαστήματα. Το μειονέκτημα των εμβολίων είναι ότι σαν ξένα σώματα προς τον οργανισμό είναι πιθανόν να του προκαλέσουν κάποια μορφή αλλεργικής αντίδρασης. Η αντίδραση αυτή μπορεί να είναι 3 τύπων.
Απλή αντίδραση: Ένα μικρό ποσοστό των σκυλιών που εμβολιάζονται εμφανίζουν κάποιο πόνο ή πρήξιμο στο σημείο της ένεσης, μπορεί να παρουσιάσουν ελαφρύ πυρετό ή να μην έχουν όρεξη για παιχνίδι και να προσπαθούν να κρυφτούν . Αυτές οι αντιδράσεις είναι παροδικές και μέσα σε ένα 24ωρο έχουν περάσει. Για αυτή τη μορφή αντίδρασης δεν είμαστε σίγουροι εάν οφείλεται στο εμβόλιο ή στο στρες που προκαλείται από την επίσκεψη στο κτηνίατρο.
Αλλεργική αντίδραση: Αυτή είναι πιο σοβαρή αντίδραση του οργανισμού στο εμβόλιο. Εμφανίζει πρήξιμο, κοκκινίλες φαγούρα μπορεί να πρηστεί το πρόσωπο, ακόμα και να κάνει γενικευμένη αλλεργική αντίδραση (αναφυλακτικό σοκ) που μπορεί να οδηγήσει στον θάνατο του ζώου. Αυτές οι αντιδράσεις είναι εξαιρετικά σπάνιες ,πρήξιμο και κοκκινίλες εμφανίζονται 1φορα κάθε 5000 εμβολιασμούς. Με τις νέες γενιές εμβολίων οι κίνδυνοι αυτοί έχουν εξαφανιστεί παρόλα αυτά το εμβόλιο πρέπει να γίνεται στον κτηνίατρο ώστε σε περίπτωση που εμφανιστεί κάποια αντίδραση να μπορεί να αντιμετωπιστεί γρήγορα.
Αυτοάνωση αιμολυτική αναιμία: Αυτή είναι μια εξαιρετικά ασυνήθιστη κατάσταση στην οποία ο οργανισμός καταστρέφει τα ίδια του τα αιμοσφαίρια. Είναι εξαιρετικά πολύπλοκη ασθένεια της οποίας την αιτιολογία ακόμα δεν την γνωρίζουμε και ως μια υπόθεση παρουσιάζεται η υπερδιέγερση του οργανισμού από τον εμβολιασμό με συνέπεια να υπερβάλει στην απάντηση στο ερέθισμα και να αρχίσει να καταστρέφει τα αιμοσφαίρια του.
Και τώρα να περάσουμε το δεύτερο ερώτημα, ποιο είναι το κατάλληλο εμβολιακό πρόγραμμα. Ας ξεκινήσουμε με λίγο θεωρεία. Τα κουτάβια παίρνουν από τη μητέρα τους , μέσω του πρωτογάλατος , μια ποσότητα αντισωμάτων ,ικανή να τα προστατέψει τις πρώτες εβδομάδες της ζωής τους. Η ποσότητα αυτή αρχίζει και μειώνεται σταδιακά μέχρι την ηλικία των 12 εβδομάδων οπότε και δεν υπάρχουν πλέον μητρικά αντισώματα στο κουτάβι.
Η ηλικία του πρώτου εμβολιασμού είναι μεταξύ 6ης και 8ης εβδομάδας και πρέπει να έχει ολοκληρωθεί μεταξύ 16ης και 20ης εβδομάδας. Το ποια εμβόλια και σε πόσες επαναλήψεις θα γίνουν εξαρτάται από την περιοχή που ζει ο σκύλος και τον νόμο. Ένα απλό πρόγραμμα εμβολιασμού αρχίζει με τον τύφο ή/και τη μόρβα στην ηλικία των 6-8 εβδομάδων για να γίνει μια επανάληψη 3 εβδομάδες αργότερα ενός 4πλου η 5πλου και 3 εβδομαδες μετα τη δευτερη επανάληψη γίνεται μια επανάληψη ενός 6πλου . με αυτό το σχήμα το σκυλί έχει αποκτήσει ανοσία στις πιο επικίνδυνες ασθένειες για το σκύλο για διάστημα ενός χρόνου τουλάχιστον. Επιπλέον εμβόλια που μπορούν να γίνουν είναι το εμβόλιο για τη λοιμώδη τραχειοβρογχίτιδα που γίνεται σε 2 δόσεις και μετα επαναληψη κάθε χρόνο. Όλα τα εμβόλια πρέπει να επαναλαμβάνονται κάθε χρόνο με τη μορφή αναμνηστικών δόσεων. Σε αγροτικές περιοχές οπου υπάρχουν πολλά ποντίκια καλό είναι το εμβόλιο για τη λεπτοσπείρωση να επαναλαμβάνεται κάθε έξι μήνες.
Κλείνοντας το άρθρο να κάνουμε μια μικρή ανακεφαλαίωση. Τα εμβόλια είναι ασφαλή για το σκύλο μας και του κάνουν περισσότερο καλο από ότι κακό,επειδη υπάρχει η μικρή πιθανότητα να εμφανιστεί κάποια αντίδραση καλό είναι να τα κάνει ο κτηνίατρος. Το εμβολιακό πρόγραμμα θα πρέπει να φτιάχνετε ξεχωριστά για κάθε σκύλο και σε συνεργασία με τον κτηνίατρο λαμβάνοντας υποψη την περιοχή που ζει ο σκύλος και την δραστηριότητα την οποία έχει.

Ασθένειες του αναπνευστικού συστήματος στο σκύλο

Αγαπητοί αναγνώστες σε αυτό το άρθρο θα αναφερθούμε στις ασθένειες του αναπνευστικού συστήματος του σκύλου. Το αναπνευστικό σύστημα χωρίζεται σε ανώτερο που περιλαμβάνει τη ρινική κοιλότητα, τον λάρυγγα και την τραχεία και σε κατώτερο που περιλαμβάνει τους πνεύμονες. Οι ασθένειες του αναπνευστικού συστήματος, ιδιαίτερα του ανώτερου αναπνευστικού, παρατηρούνται συχνά στην κτηνιατρική πράξη και είναι σχετικά εύκολες στη διάγνωση τους με βάση το ιστορικό του ασθενή και τα συμπτώματα. Επίσης οι νόσοι του αναπνευστικού μπορούν να εμφανιστούν ως αυτόνομες νοσολογικές οντότητες η ως συμπτώματα μια άλλης συστεμικής νόσου π.χ. μόρβα.
Ως παράγοντες που μπορούν να προκαλέσουν ασθένειες στο αναπνευστικό σύστημα του σκύλου συναντούμε βακτήρια, ιούς, μύκητες, νεοπλασίες και ξένα σώματα. Η πιο συχνή ασθένεια του ανωτέρου αναπνευστικού είναι η ρινίτιδα, με τον όρο αυτό εννοούμε την φλεγμονή της ρινικής κοιλότητας. Τα αίτια της ρινίτιδας μπορεί να είναι βακτήρια ( Bordetella spp, Mycoplasma spp. ) ή κάποιος μύκητας. Τις περισσότερες φορές η ρινίτιδα από βακτήρια οφείλετε σε ξένα σώματα που έχουν μπει στην ρινική κοιλότητα ή σε αποστήματα των δοντιών τα οποία έχουν ανοίξει στην ρινική κοιλότητα. Τα συμπτώματα είναι κοινά είτε ο αιτιολογικός παράγοντας είναι βακτήριο είτε ιός είτε μύκητας. Τα συμπτώματα περιλαμβάνουν τη ρινική καταρροή η οποία μπορεί να είναι ορώδης (καθαρή) ή βλεννώδης ( μύξα) , μερικές φορές μπορεί να παρατηρηθεί και λίγο αίμα λόγω της διάβρωσης του βλεννογόνου, επίσης κατά την εισπνοή και εκπνοή ακούγονται σφυριχτοί ήχοι επειδή η βλέννα στενεύει τους αεραγωγούς με αποτέλεσμα ο αέρας να δυσκολεύεται να περάσει και να προκαλεί αυτούς τους ήχους. Άλλο σύμπτωμα είναι το φτέρνισμα, ο σκύλος αναπνέει με ανοιχτό το στόμα και χτυπάει με τα μπροστινά πόδια του τη μύτη σαν να έχει κάτι μέσα. Η διάγνωση θα στηριχθεί στα κλινικά συμπτώματα, στην μικροβιολογική εξέταση ρινικού επιχρίσματος και στην ακτινογραφία η οποία μπορεί να μας δείξει την ύπαρξη κάποιου ξένου σώματος η κάποιου αποστήματος στο δόντι. Η θεραπεία περιλαμβάνει την χορήγηση αντιβιοτικών, γιατί τις περισσότερες φορές υπεύθυνοι παράγοντες για τη ρινίτιδα είναι τόσο τα βακτήρια όσο και οι ιοί. Επίσης κάποιο αποσυμφορητικό για τον ρινικό βλεννογόνο και πιθανώς να χρειαστεί να γίνουν κάποιες πλύσεις της ρινικής κοιλότητας για να καθαρίσει από τις βλέννες. Τέλος εάν υπάρχει ξένο σώμα αφαιρείται. Στην περίπτωση μύκητα η θεραπεία γίνεται για μεγάλο χρονικό διάστημα και ίσως χρειαστεί χειρουργική επέμβαση. Για προφύλαξη υπάρχουν εμβόλια που προστατεύουν από την λοιμώδη ρινοτραχεΐτιδα και πρέπει να γίνονται σε σκυλιά που πάνε σε κυνοκομεία και σε κυνηγόσκυλα τα οποία δουλεύουν σε συνθήκες που ευνοούν την εμφάνιση της ασθένειας ( υγρασία, συνωστισμός, στρες)
Άλλη ασθένεια που απαντάται συχνά είναι η λαρυγγοτραχεΐτιδα, που σημαίνει φλεγμονή του λάρυγγα και της τραχείας. Εμφανίζεται συνήθως το χειμώνα όταν έχει χαμηλές θερμοκρασίες και υψηλή υγρασία και οφείλεται σε ιούς. Το κύριο σύμπτωμα είναι ο βήχας , είναι ξηρός και δυνατός και πολλές φορές φαίνεται σαν ο σκύλος να προσπαθεί να κάνει εμετό. Η θεραπεία της περιλαμβάνει την χορήγηση αντιβιοτικών και αντιφλεγμονοδών φαρμάκων και κάποιου αντιβηχικού .
Στις ασθένειες του κατώτερου αναπνευστικού εκτός από τις ασθένειες του πνεύμονα και των βρόγχων υπάρχουν και ορισμένες καταστάσεις οι οποίες εμποδίζουν την σωστή ανάπτυξη και λειτουργία των πνευμόνων. Αυτές είναι τα νεοπλάσματα στη θωρακική κοιλότητα, ο πνευμοθώρακας, ο αιμοθώρακας τα κατάγματα των πλευρών κ.α.
Οι ασθένειες των πνευμόνων και των βρόγχων μπορούν να οφείλονται σε πολλούς παράγοντες, σε βακτήρια, ιούς, παράσιτα, αλλεργικές αντιδράσεις και νεοπλάσματα. Η πιο συχνή ασθένεια είναι η βρογχοπνευμονία, η φλεγμονή δηλαδή των βρόγχων και του πνευμονικού παρεγχύματος, η οποία οδηγεί σε στένωση των βρόγχων και αδυναμία των πνευμόνων να απορροφήσουν το οξυγόνο από τον αέρα και να το μεταφέρουν στη κυκλοφορία του αίματος. Η βρογχοπνευμονία σχετίζεται με μια μεγάλη γκάμα μολυσματικών παραγόντων, οι οποίοι δρουν είτε ως κύριοι μολυσματική παράγοντες , είτε ως δευτερεύοντες μετά από αναρρόφηση ή μετά από την είσοδο κάποιου ξένου σώματος. Επίσης η βρογχοπνευμονία μπορεί να προκληθεί και από παράσιτα που εντοπίζονται ως ενήλικα στον πνεύμονα ( πνευμονικοί στρόγγυλοι ) ή από την μετανάστευση των προνύμφων των εντερικών στρόγγυλων.
Το κύριο σύμπτωμα είναι ο βήχας, ο οποίος μπορεί να είναι υγρός (βακτηριδιακή πνευμονία) ή ξηρός και παροξυστικός (παρασιτική πνευμονία). Άλλο σύμπτωμα είναι η δύσπνοια, η σοβαρότητα της οποίας εξαρτάται από τον βαθμό βλάβης που υπάρχει στο πνευμονικό παρέγχυμα. Επίσης το ζώο μπορεί να παρουσιάσει πυρετό , ανορεξία, κατάπτωση.
Η θεραπεία περιλαμβάνει την χορήγηση αντιβιοτικών για την καταπολέμηση των μολύνσεων, βρογχοδιασταλτικα για να ανοίξει η δίοδος στον αέρα, κορτικοστεροειδή για την καταπολέμηση της φλεγμονής, και σε περίπτωση σοβαρής δύσπνοιας χορηγούμε οξυγόνο.
Εκτός από τις ασθένειες του πνεύμονα υπάρχουν και μια σειρά από άλλες καταστάσεις οι οποίες επηρεάζουν τη σωστή λειτουργία των πνευμόνων. Αυτές είναι η καρδιακή ανεπάρκεια η οποία λόγω της στάσης που προκαλεί στην κυκλοφορία του αίματος που πηγαίνει στον πνεύμονα δημιουργεί οίδημα με αποτέλεσμα να μην μπορεί να γίνει η ανταλλαγή αερίων στο επίπεδο του πνεύμονα. Τα νεοπλάσματα που μπορεί να δημιουργηθούν στην θωρακική κοιλότητα εμποδίσουν τον πνεύμονα να διασταλεί φυσιολογικά με αποτέλεσμα να μην μπορεί να λειτουργήσει σωστά. Άλλη παθολογική κατάσταση είναι όταν μαζεύεται υγρό ή αέρας στην κοιλότητα του υπεζωκότα. Ο υπεζωκότας είναι μια μεμβράνη που ξεχωρίζει τα πνευμόνια από το τοίχωμα της θωρακικής κοιλότητας. Εκεί μπορούν να συγκεντρωθούν αίμα, αέρας ή άλλα υγρά και τα οποία πιέζουν τον πνεύμονα και δεν τον αφήνουν να λειτουργεί φυσιολογικά.

Σάββατο 25 Οκτωβρίου 2008

Επιλογή του σωστού καταλύματος για τον σκύλο

Αγαπητοί αναγνώστες σε αυτό το άρθρο θα μιλήσουμε για το πώς πρέπει να είναι το σπίτι ενός σκύλου και τι πρέπει να προσέξουμε όταν το κατασκευάζουμε η αγοράζουμε κάποιο έτοιμο επίσης θα αναφερθούμε και στα κλουβιά μεταφοράς.
Το να κατασκευάσεις ένα σπίτι για το σκύλο σου μπορεί να είναι διασκεδαστικό αλλά αν δεν κατανοήσουμε τις ανάγκες του σκύλου μας τότε θα έχουμε κάνει μια τρύπα στο νερό και μετά θα απορούμε γιατί ο σκύλος μας δεν χρησιμοποιεί το σπίτι που με τόσο φροντίδα και κόπο του φτιάξαμε. Ο σκοπός ενός σπιτιού για σκύλους είναι να κρατάει το ζώο στεγνό, να του προσφέρει δροσιά το καλοκαίρι και ζέστη το χειμώνα και ένα μέρος όπου μπορεί να νιώθει ασφάλεια.
Η πρώτη προϋπόθεση που πρέπει να έχει ένα σπίτι του σκύλου είναι να μπορεί να κρατάει τον ένοικο του στεγνό. Αυτό θα το αποφύγουμε με τη μείωση της υγρασίας. Το χειμώνα ο τετράποδος φίλος μας και θα κάτσει λίγο στη βροχή και θα πλατσουρίσει μέσα σε κάποια λακκούβα με νερό όμως το τρίχωμα του είναι έτσι φτιαγμένο ώστε να μην αφήνει ,εως ένα βαθμό, το νερό να μουσκεύει και τα εσωτερικά στρώματα του τριχώματος. Η υγρασία όμως εκτός του ότι μπορεί να εισχωρήσει και στον εσωτερικό μανδύα του τριχώματος, ευνοεί την ανάπτυξη μικροοργανισμών (βακτήρια, ιοί μύκητες) τα οποία μπορούν να προκαλέσουν προβλήματα υγείας στο σκύλο μας. Το φαινόμενο αυτό είναι συχνό σε κυνοκομεία η σε άλλους χώρους όπου ζει μεγάλος αριθμός σκύλων ιδίως το χειμώνα. Για να την αποφύγουμε λοιπόν το σπίτι πρέπει να είναι κατασκευασμένο από υλικά που «αναπνέουν» και να έχει καλό εξαερισμό. Το πιο εύκολο στη χρήση υλικό που αναπνέει είναι το ξύλο. Ένα σκυλόσπιτο φτιαγμένο με ξύλα περασμένο με ένα βερνίκι για αντοχή στις καιρικές συνθήκες και με τις σωστές διαστάσεις και με την ύπαρξη μια οπής εξαερισμού στο πίσω μέρος είναι το ιδανικό καταφύγιο για το σκύλο μας τις κρύες μέρες του χειμώνα.
Ένα άλλο σημείο είναι η ζεστασιά που του προσφέρει το χειμώνα ή η δροσιά το καλοκαίρι. Πολλοί ιδιοκτήτες επιλέγουν είτε να βάλουν μόνωση στο σπίτι που έφτιαξαν για το σκύλο τους ή να αγοράσουν κάποιο από το εμπόριο το οποίο έχει ήδη μόνωση στην κατασκευή του. Αυτό είναι λάθος. Πρώτον η χώρα μας δεν ανήκει στις χώρες του αρκτικού κύκλου και η θερμοκρασία το χειμώνα σπάνια πέφτει πολύ κάτω του μηδέν, εκτός από ορισμένες περιοχές, και ο σκύλος μας το μόνο που χρειάζεται για να προφυλαχθεί από το κρύο είναι ένα μέρος για να αποφύγει τον αέρα, το τρίχωμα του και η θερμοκρασία του σώματος του θα κάνει τα υπόλοιπα. Δεύτερον ο σκύλος μας μπορεί να καταφέρει να αποκαλύψει τη μόνωση και να αρχίσει να τρώει κομμάτια της οπότε θα έχουμε άλλα προβλήματα υγείας.
Άλλο σημείο που πρέπει να προσέξουμε είναι το μέγεθος. Σε ένα πολύ μεγάλο σπίτι ο σκύλος μας δεν θα μπορεί να χρησιμοποιήσει τη θερμοκρασία του σώματος του για να ζεσταθεί γιατί αυτή θα χάνεται στο χώρο. Εάν είναι πολύ μικρό ο σκύλος μας δεν θα θέλει να μπει γιατί θα είναι αποπικνικτή η ατμόσφαιρα. Για να βρούμε το σωστό μέγεθος για το σκύλο μας, όταν αυτός έχει ξαπλώσει και κουλουριαστεί, σχεδιάζουμε ένα ορθογώνιο η κάθε πλευρά του οποίου απέχει από το σκύλο μας 7 πόντους. Το ύψος το υπολογίζουμε στους 10-15 πόντους από τον ώμο του σκύλου μας. Η πόρτα πρέπει να έχει άνοιγμα 30Χ35 πόντους όταν πρόκειται για ένα σκύλο 35 κιλών. Το άνοιγμα πρέπει να βρίσκεται 10 πόντους από το δάπεδο του σπιτιού και το δάπεδο 5 πόντους από το έδαφος. Την πόρτα την τοποθετούμε στην αντίθετη πλευρά από αυτή που φυσάει συνήθως, δηλαδή σε μία περιοχή που συνήθως φυσάνε βόρειοι άνεμοι , εμείς βάζουμε την πόρτα στο νότο. Επίσης το σπίτι το τοποθετούμε πάντα κάτω από σκιά ώστε να αποφεύγεται η ευθεία έκθεση στον ήλιο ιδίως το καλοκαίρι.
Τέλος θα μιλήσουμε για τη στρωμνή, δηλαδή το υλικό με το οποίο πρέπει να στρώσουμε το δάπεδο. Πριονίδι, άχυρα και άλλα παρόμοια υλικά αποκλείονται γιατί μπορούν να αποτελέσουν εστία μολύνσεως για τον σκύλο μας αφού δεν μπορούν να απολυμανθούν. Το καλύτερο που μπορούμε να βάλουμε είναι κάποιο υφασμάτινο μαξιλάρι ή μία κουβέρτα τα οποία είναι πιο εύκολα να καθαρίζονται και να απολυμαίνονται.
Κλείνοντας θα αναφερθούμε στα κλουβιά μεταφοράς. Τα κλουβιά είναι φτιαγμένα από πλαστικό ή από ανοξείδωτο πλέγμα. Η χρησιμότητα τους είναι ότι επιτρέπουν στο σκύλο μας και σε μας να ταξιδεύουμε με ασφάλεια γιατί ένα ζώο ελεύθερο μέσα στο αυτοκίνητο την ώρα που ταξιδεύουμε είναι πιθανή πηγή ατυχήματος. Τα πλαστικά κλουβιά έχουν το πλεονέκτημα ότι απομονώνουν το ζώο σχεδόν τελείως από το περιβάλλον μειώνοντας έτσι το άγχος του ταξιδιού και το κάνουν πιο ήρεμο. Στα συν είναι ότι τα δέχονται όλα τα μέσα μαζικής μεταφοράς. Τα κλουβιά από πλέγμα έχουν το πλεονέκτημα ότι μας προσφέρουν τη δυνατότητα να παρακολουθούμε συνέχεια το ζώο μας, σε περίπτωση που συμβεί κάτι κατά τη διάρκεια του ταξιδιού. Τα κλουβιά αυτά τα προτιμάμε όταν ταξιδεύουμε με δικό μας όχημα ή όταν ταξιδεύουμε μαζί με τη σκύλα μας και τα κουτάβια της. Τέλος για τους κυνηγούς υπάρχουν εξειδικευμένες εταιρίες οι οποίες κατασκευάζουν μπαγκαζιέρες ειδικά για τους κυνηγούς και τα σκυλιά τους.

ΚΙΝΔΥΝΟΙ ΓΙΑ ΤΟΝ ΣΚΥΛΟ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ

Αγαπητοί αναγνώστες στο άρθρο μας αυτό θα αναφερθούμε στους κινδύνους που υπάρχουν για την υγεία του σκύλου μας από πράγματα που φυσιολογικά υπάρχουν στο περιβάλλον του σπιτιού μας αλλά μπορεί να είναι τοξικά για τον σκύλο μας.
Καθημερινά χρησιμοποιούμε καθαριστικά στο σπίτι μας τα οποία για εμάς είναι σχετικά αβλαβή για τον σκύλο μας όμως σε ορισμένες περιπτώσεις μπορεί να είναι επικίνδυνα. Τα εντομοκτόνα και ζιζανιοκτόνα που χρησιμοποιούμε στον κήπο μας μπορεί να αποβούν μοιραία για τον σκύλο μας αν δεν είμαστε προσεκτικοί. Επίσης υπάρχουν τρόφιμα τα οποία μπορεί να είναι τοξικά για τον σκύλο μας. Τα υλικά που χρησιμοποιούνται στην κατασκευή ή στην ανακαίνιση του σπιτιού μας μπορεί να προκαλέσουν δηλητηρίαση στο σκύλο μας π.χ. μπογιές, υλικά για μόνωση. Τέλος διάφορα προϊόντα που χρησιμοποιούμε για το αυτοκίνητο μας είναι τοξικά για το σκύλο μας.
Ας ξεκινήσουμε από τους κινδύνους μέσα στο σπίτι. Ένας σημαντικός κίνδυνος είναι το αλκοόλ. Με διάφορες μορφές υπάρχει στα αλκοολούχα ποτά, στις διάφορες κρέμες και λοσιόν, σε φάρμακα, σε σπρέι για τους ψύλλους κ.α. Η θανατηφόρα δόση είναι 4-8 ml/kg αλλά τα συμπτώματα μπορεί να εμφανιστούν και σε μικρότερες δόσεις. Το αλκοόλ απορροφάται από το πεπτικό σύστημα στο οποίο σε πρώτη φάση προκαλεί ερεθισμό, κατόπιν μεταβολίζεται στο συκώτι και τα προϊόντα του μεταβολισμού είναι υπεύθυνα για τα συμπτώματα από το νευρικό σύστημα. Αυτά εμφανίζονται 30 εως 60 λεπτά μετά την κατάποση και περιλαμβάνουν εμετό, διάρροια,, αταξία, αποπροσανατολισμό, κατάπτωση σπασμούς και δύσπνοια. Η θεραπεία περιλαμβάνει την χορήγηση ορών και ηρεμιστικών για τους σπασμούς, παροχή οξυγόνου κλπ.
Άλλος κίνδυνος μέσα στο σπίτι είναι τα διάφορα καθαριστικά και ιδίως αυτά που έχουν ως βάση το χλώριο. Συνήθως όταν είναι διαλυμένα στο νερό προκαλούν ερεθισμούς στα μάτια και στο πεπτικό σύστημα αν καταποθούν. Αδιάλυτα κάνουν μεγαλύτερη ζημιά αφού προκαλούν εγκαύματα διαφόρων βαθμών είτε στο δέρμα είτε στο στόμα και τον οισοφάγο. Η θεραπεία και εδώ είναι υποστηρικτική και αποβλέπει στην διατήρηση του ζώου στη ζωή μέχρι να επανέλθει ο οργανισμός. Σημαντικό κίνδυνο αποτελούν και οι μπαταρίες οι οποίες μπορούν να προκαλέσουν χημικά εγκαύματα στο πεπτικό σύστημα του σκύλου αλλά και να φράξουν το έντερο του καθώς δεν μπορούν να διασπαστούν. Η θεραπεία είναι όπως και στα καθαριστικά που αναφέραμε πιο πάνω και επιπλέον γίνεται και χειρουργική αφαίρεση του ξένου σώματος.
Ένας ακόμα επικίνδυνος χημικός παράγοντας που βρίσκεται μέσα στο σπίτι μας είναι και το αντιψυκτικό για τα ψυγεία των αυτοκινήτων. Τα αντιψυκτικά περιέχουν αιθυλενική γλυκόλη ή προπυλενική γλυκόλη. Έχουν γλυκεία γεύση και είναι εύκολο για τον σκύλο να τα καταπιεί. Ανήκουν και οι δύο στη ίδια κατηγορία ουσιών μαζί με την αλκοόλη αλλά έχουν τοξική δράση και μέσω των μεταβολιτών τους που επηρεάζουν τα νεφρά και το συκώτι. Τα συμπτώματα εξαρτώνται από την ποσότητα και το διάστημα που οι ουσία είναι στον οργανισμό. Χωρίζονται σε δύο φάσεις στην πρώτη αμέσως μετά την κατάποση μοιάζουν με εκείνα της δηλητηρίασης με αλκοόλ που περιγράψαμε στην αρχή του άρθρου. Στη δεύτερη φάση τα συμπτώματα μοιάζουν με αυτά της νεφρικής ανεπάρκειας, λήθαργος, εμετοί, διάρροια στοματικά έλκη, ολιγοουρία κλπ. Η θεραπεία περιλαμβάνει την χορήγηση ορών και διουρητικών για να αποβληθεί πιο γρήγορα από τον οργανισμό και στις πρώτες 24 ώρες ειδικού αντίδοτου που εμποδίζει τον μεταβολισμό της αιθυλενικής γλυκόλης από το συκώτι.
Ορισμένες τροφές αποτελούν τοξικές ουσίες για τον σκύλο εάν καταναλωθούν σε μεγάλες ποσότητες. Σε αυτές περιλαμβάνονται τα αβοκάντο, την έτοιμη ζύμη μαγειρικής, τη σοκολάτα, τα φιστίκια, οι σταφίδες και τα σταφύλια και τέλος τα ωμά κρεμμύδια. Το αβοκάντο περιέχει κάποιο συστατικό που δεν έχει αναγνωριστεί ακόμα αλλά προκαλεί νέκρωση του καρδιακού μυ και μαστίτιδα σε ζώα που είναι σε γαλακτοπαραγωγή. Η θεραπεία είναι η ανάλογη της κατάστασης που δημιουργεί, καρδιακή ανεπάρκεια ή μαστίτιδα. Η ζύμη μαγειρικής εάν καταναλωθεί άψητη φουσκώνει στο στομάχι του ζώου και μπορεί να προκαλέσει ακόμα και ρήξη του οργάνου η να φράξει το έντερο. Η θεραπεία περιλαμβάνει τις στομαχικές πλύσεις για να αφαιρεθεί η ζύμη και μπορεί να χρειαστεί και χειρουργική επέμβαση. Η σοκολάτα περιέχει μεθύλο ξανθίνες (θεοβρωμίνη και καφεΐνη) οι οποίες είναι τοξικές για το συκώτι. Τα συμπτώματα περιλαμβάνουν πολυδιψία, εμετο, διάρροια, ανησυχία, αταξία, κυάνωση ταχύπνοια ακόμα και κώμα. Η θεραπεία προβλέπει την χορήγηση εμετικών και πλύσεις στομάχου για την απομάκρυνση της σοκολάτας, την χορήγηση ορών και φαρμάκων για την σταθεροποιήση του οργανισμού.
Τα φιστίκια προκαλούν ένα μη θανατηφόρο σύνδρομο στον σκύλο που περιλαμβάνει εμετούς διάρροιες, αταξία, αδυναμία ακόμα και λήθαργο. Εμφανίζονται όταν ο σκύλος καταναλώσει ποσότητες μεγαλύτερες από 2g/kg, η θεραπεία είναι συμπτωματική. Τα σταφύλια και οι σταφίδες προκαλούν μέσω ενός άγνωστου μηχανισμού νεφρική ανεπάρκεια στο σκύλο σε δόσεις μεγαλύτερες των 30g/kg. Η θεραπεία περιλαμβάνει την πλύση του στομάχου και την χορήγηση ορών και διουρητικών. Το κρεμμύδι σε μεγάλες δόσεις προκαλεί αιμολυτική αναιμία με θανατηφόρες συνέπειες.
Σημαντικοί κίνδυνοι υπάρχουν και στον κήπο η στην αυλή μας. Για τους κινδύνους από τα εντομοκτόνα και τα ζιζανιοκτόνα έχουμε αναφερθεί σε παλαιότερο άρθρο. Εκτός όμως από αυτά υπάρχουν και φυτά όπως είναι τα κρίνα, η αλόη, η γλώσσα της πεθεράς, οι καυτερες πιπεριές, το κυκλάμινα, ο κρόκος, οι ασφόδελοι κ.α. Τα συμπτώματα ποικίλουν από εμετους και διάρροιες μεχρι σπασμους και παράλυση. Δεν υπάρχει αντίδοτο και γίνεται συμπτωματική θεραπεία.
Τέλος όταν ανακαινίζουμε το σπίτι μας πρέπει να ειμαστε ιδιαίτερα προσεκτική καθώς οι μπόγιες και οι διαλύτες που θα χρησιμοποιήσουμε είναι τοξικά για τον σκύλο μας καθώς επίσης και υλικά μόνωσης , ηλεκτρικά καλώδια κ.α. είναι και αυτά επικίνδυνα για τον σκύλο μας.

Πέμπτη 23 Οκτωβρίου 2008

Στοματική υγεία του σκύλου

Αγαπητοί αναγνώστες στο σημερινό άρθρο μας θα αναφερθούμε στη στοματική κοιλότητα και στα προβλήματα που μπορεί να έχει και πως πρέπει να φροντίζουμε τα δόντια του σκύλου μας ώστε να παραμείνει υγιής και χαρούμενος
Το στόμα του σκύλου εκτός από τον προφανή όλο της πρόληψης και κατάποσης της τροφής, έχει ρόλο και στην περιποίηση του τριχώματος, στον καθαρισμό , στη ρύθμιση της θερμοκρασίας του σώματος, στην επικοινωνία και την όσφρηση.
Για να κατανοήσουμε καλύτερα τους ρόλους της στοματικής κοιλότητας θα πρέπει να ξέρουμε λίγα πράγματα για την ανατομία της. Η στοματική κοιλότητα, σε γενικές γραμμές, αποτελείται από οστά (άνω και κάτω γνάθος), τους μασητήριους μυς, τη γλώσσα, τα ούλα, τα δόντια και τους σιαλογόνους αδένες. Ας αρχίσουμε από τη γλώσσα. Η γλώσσα είναι ένα μυώδες όργανο που βοηθάει το σκύλο στην πρόληψη του νερού και της τροφής καθώς και στην περιποίηση του τριχώματος και στον καθαρισμό του σκυλού γενικότερα. Στη επιφάνεια της γλώσσας βρίσκονται οι γευστικές θηλές οι οποίες βοηθούν τον σκύλο να αντιλαμβάνεται τις διάφορες γεύσεις , βρίσκοντας έτσι την τροφή του αλλά τον βοηθάει να αντιλαμβάνεται τον χώρο γύρω του. Το χρώμα της είναι ανοικτό ροζ, εκτός από ορισμένες ράτσες που είναι χρωματιστή ( Chow-Chow), ενώ όταν ο σκύλος ασκείται ή είναι σε έξαψη τότε είναι έντονο κόκκινο. Τα ούλα είναι προέκταση των μυών που καλύπτουν την στοματική κοιλότητα και βοηθούν στην στήριξη των δοντιών στα φατνία αλλά και στη συγκράτηση των τροφών στη στοματική κοιλότητα. Οι σιαλογόνοι αδένες είναι 4 τον αριθμό και εκκρίνουν το σάλιο το οποίο βοηθάει στον σχηματισμό του τροφικού βόλου(οι τροφές μετά το μάσημα), στην κατάποση του και στην πέψη. Επίσης το σάλιο βοηθά στον καθαρισμό του τριχώματος καθώς και στην απολύμανση της στοματικής κοιλότητας καθώς έχει και αντιμικροβιακές ιδιότητες.
Τα οστά που αποτελούν το σκελετό της στοματικής κοιλότητας είναι η άνω και η κάτω γνάθος. Αυτά οριοθετούν την στοματική κοιλότητα και την ξεχωρίζουν από τη ρινική. Σε αυτά τα δυο οστά εκφύονται και τα δόντια του σκύλου. Ανάλογα με το μήκος των οστών τα σκυλιά χωρίζονται σε τρεις κατηγορίες. Τα βραχυκέφαλα σκυλιά (μπουλντόγκ), τα μεσατικέφαλα( λαμπραντορ κυνηγόσκυλα) και τα δολικοκέφαλα που έχουν πιο μακριά μουσούδα(ντομπερμαν). Τα δόντια είναι τεσσάρων ειδών, οι κοπτήρες, οι κυνόδοντες, οι γομφίοι και οι προγόμφιοι. Ο αριθμός τους ποικίλει ανάλογα με την ηλικία του ζώου. Τα κουτάβια έχουν 28 δόντια , από 14 σε κάθε γνάθο, τα οποία τα αλλάζουν μέχρι την ηλικία των 7-8 μηνών. Τα δόντια ενός ενήλικου σκύλου είναι 42, με τα 20 στην άνω γνάθο και 22 στην κάτω γνάθο. Κάθε δόντι χωρίζεται στη μύλη, το κομμάτι που βλέπουμε εκτός ούλου, τη ρίζα το κομμάτι που είναι μέσα στο οστό και τον αυχένα ένα μικρό κομμάτι λίγο πριν το ούλο. Από μέσα προς τα έξω το δόντι αποτελείται από τον πολφό, που έχει τροφικό ρόλο για το δόντι, την οδοντοτίνη που είναι το σκληρό κομμάτι του δοντιού και το σμάλτο το οποίο καλύπτει εξωτερικά το δόντι και είναι από τις σκληρότερες ουσίες που υπάρχουν στο ανθρώπινο σώμα.
Όπως είδαμε η στοματική κοιλότητα είναι σημαντική για το σκύλο μας, ας μιλήσουμε λοιπόν για τις ασθένειες που μπορεί να εμφανιστούν στο στόμα και τα δόντια του σκύλου μας και πως μπορούμε να τις αντιμετωπίσουμε τόσο θεραπευτικά όσο κυρίως προληπτικά.
Ξεκινάμε με τα προβλήματα εκφυσης των δοντιών. Το πιο συχνό πρόβλημα είναι να μην πέφτουν όλα τα δόντια του κουταβιού, με αποτέλεσμα ως ενήλικας ο σκύλος να έχει δύο ειδών δόντια και του γάλακτος και του ενήλικα. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα τα μόνιμα δόντια να είναι στραβά με αποτέλεσμα είτε να τραυματίζουν τη στοματική κοιλότητα είτε να εμποδίζουν το σκυλί να τρέφεται κανονικά. Η λύση σε αυτή την περίπτωση είναι να γίνει εξαγωγή του δοντιού που δεν έχει πέσει. Άλλη ανωμαλία είναι να μην ταιριάζουν ακριβώς τα πάνω με τα κάτω δόντια. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να μην τρίβονται μεταξύ τους τα δόντια και να μαζεύουν πέτρα με αποτέλεσμα να πάθουν τερηδόνα. Άλλο συχνό πρόβλημα είναι οι πληγές από διάφορα ξένα σώματα. Αυτές πρέπει να καθαριστούν από κτηνίατρο , μερικές φορές χρειάζονται ράψιμο και αντιβίωση για να αποφύγουμε τα λοιμώξεις. Το ευχάριστο είναι ότι οι πληγές στο στόμα κλείνουν σε σύντομο χρονικό διάστημα.
Το πιο σημαντικό πρόβλημα που αντιμετωπίζουμε στο σκύλο είναι η μικροβιακές μολύνσεις και η περιοδοντική νόσος. Τα βακτήρια τα οποία αναπτύσσονται στο στόμα του σκύλου τρέφονται με τα υπολείμματα τροφής που μαζεύονται στα δόντια και σιγά σιγά σχηματίζουν την πλάκα. Η πλάκα οδηγεί στην κακοσμία του στόματος, την τερηδόνα των δοντιών καθώς και στην περιοδοντική νόσο. Η περιοδοντική νόσος είναι η φλεγμονή των ούλων αλλά και όλων των δομών(τένοντες και σύνδεσμοι) που συγκρατούν το δόντι με αποτέλεσμα αυτό να αποχωρίζεται από τα ούλα.
Η θεραπεία συνίσταται στην χορήγηση κορτιζόνης για την μείωση της φλεγμονής και σε αντιβιοτικά για να καταπολεμηθούν τα βακτήρια. Επίσης γίνονται πλύσεις με στοματικά διαλύματα. Για τη πέτρα που σχηματίζεται χρειάζεται καθαρισμός των δοντιών είτε με υπερηχους είτε με το ειδικό ξέστρο. Σε περίπτωση που κάποιο δόντι έχει σαπίσει γίνεται εξαγωγή του δοντιού.
Μεγάλο ρόλο παίζει η πρόληψη. Εκτός από την περιοδική εξέταση από τον κτηνίατρο μπορούμε να ταΐζουμε τον σκύλο μας με καλής ποιότητας τροφή, οι περισσότερες λειτουργούν και ως οδοντόβουρτσα και καθαρίζουν τα δόντια. Επίσης μπορούμε να χρησιμοποιούμε στοματικά διαλύματα καθώς και να βουρτσίζουμε τα δόντια του σκύλου μας με ειδικές οδοντόκρεμες για σκύλους. Τέλος αν δούμε ότι αυξάνεται η πέτρα τότε πρέπει να γίνει καθαρισμός από τον κτηνίατρο. Κλείνοντας το άρθρο θα ήθελα να τονίσω την σημασία της πρόληψης για να αποφύγουμε μεγαλύτερα προβλήματα με τα δόντια του σκύλου μας

Σάββατο 17 Μαΐου 2008

Ισπανια

Αρχές Απριλίου ταξιδεψα στην Ι σπανία και συγκεκριμένα στην παριοχή της Ανδαλουσίας και θέλω να μοιραστώ τις εντυπώσεις μου μαζί σας. Λοιπον αρχίζω, τλετοιους απολίτιστους ανθρωπους δεν εχω ξαναδει! Φανταστειίτε σταματαγαν οι οδηγοι στις διαβάσεις για να περάσει ο πεζός που ακούστηκε! Συν του οτι είχαν διαβάσεις και πεζοδρομια, τσ τσ τσ 200 χρονια πισω απο εμας τους πολιτισμενους! Το αλλο να βγαζουν βολτα τα σκυλιά τους που το πατε; Αντι να τα αφηνουν ελευθερα να κανουν τη βολτα τους να κανουν την αναγκη τους οπου γουστάρουν, να φανε και καμια φολα βρε αδερφε! και ηταν και εκπαιδευμενα να ακολουθουν τον ιδιοκτητη, καλα μιλαμε πολλοι πισω οι ανθρωποι. Ιδιως τα ιστορικά κεντρα των πόλεων με τα διατηρητέα κτιρια ηταν ολα πεζοδρομημενα και με περιφερειακα υπογεια παρκινγκ, μιλαμε εδω ειναι 800 χρόνια πίσω, δωστα αντιπαροχη ρε ανθρωπε να φτιαχτεί πολυκατοικία να βολευτει ο κόσμος ! ασε που καθε βραδυ να πλενουν τους πεζοδρομους και γενικα τους δρομους, τι σπατάλη ημαρτον ! Να μην πω για τους δρόμους ουτε μια λακούβα γαι να σε κρατάει σε εγρήγορση και στρωτοι δρόμοι δηλαδη πηγαινε μόνο του το αυτοκίνητο, εδω καραμπολα απο 5 αυτοκίνητα έγινε και σε 20 λεπτά η αστυνομία και οι υπηρεσίες του αυτοκινητόδρομου τα είχαν μαζέψει, ουτε 2- 3 ώρες ταλαιπωρία ούτε τζερτζελές τίποτα
αστα δραμα η κατάσταση
Αυτή ηταν η επισκεψή μου στην Ισπανια οπως είδατε αν και μεσογειακός λαος σαν και μας είναι πολυ πίσω τα ατομα!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Τρίτη 29 Απριλίου 2008

ΔΙΡΟΦΙΛΑΡΙΩΣΗ ΤΟΥ ΣΚΥΛΟΥ




Αγαπητοί αναγνώστες, σε αυτό το άρθρο θα αναφερθούμε στη διροφιλαρίωση, μια ασθένεια αρκετά συχνή στις χώρες με θερμό και υγρό κλίμα ,όπως είναι η δικιά μας.
Η διροφιλαρίωση προκαλείται από τις ενήλικες και τις άωρες μορφές του παρασίτου Dirofilaria immitis. Το παράσιτο ανήκει στα νηματώδη παράσιτα, που είναι σκουλήκια τα οποία έχουν τη μορφή κλωστής. Το παράσιτο εντοπίζεται στη δεξιά πλευρά της καρδίας και στα αγγεία που οδηγούν από την καρδιά στον πνεύμονα, ενώ οι άωρες μορφές του, γνωστές και ως μικροφιλάριες , εντοπίζονται στα περιφερειακά αγγεία. Το θηλυκό παράσιτο γεννά μικροφιλάριες οι οποίες εμφανίζονται στο αίμα του σκύλου 6,5 εως 9 μήνες μετά, από εκεί τις παίρνουν τα κουνούπια την ώρα που τρέφονται , μέσα στο κουνούπι οι μικροφιλάριες εξελίσσονται στη μολύνουσα μορφή του παρασίτου και αυτή με το τσίμπημα του κουνουπιού εισχωρεί στο δέρμα του σκύλου και από εκεί σε διάστημα 6-7 μηνών φτάνει στην καρδία όπου και γίνεται ενήλικο και αρχίζει να παράγει με τη σειρά του μικροφιλάριες.
Οι διροφιλάριες προκαλούν αλλοιώσεις και βλάβες τόσο στην καρδιά όσο και σε άλλα όργανα του σώματος . στην καρδιά προκαλεί διάταση και υπερτροφία της δεξιάς κοιλίας , καρδιακή ανεπάρκεια με αποτέλεσμα τη συμφόρηση των πνευμόνων , το πνευμονικό οίδημα και τη στάση του αίματος στην οπίσθια κοίλη φλέβα που οδηγεί σε βλάβη του ήπατος, των νεφρών και του εγκεφάλου. Επίσης τα πολύ μεγάλα η τα νεκρά παράσιτα δημιουργούν θρόμβους στον πνεύμονα και έμφραξη σε διάφορα αγγεία του σώματος. Ακόμα η απελευθέρωση μεγάλων ποσοτήτων αντιγόνων από τα νεκρά παράσιτα προκαλεί αναφυλακτικό σοκ. Τέλος οι μικροφιλάριες μπορούν να προκαλέσουν δερματικές αλλοιώσεις στο σημείο που τσίμπησε το κουνούπι.
Όπως φαίνεται και από τα παραπάνω τα συμπτώματα της διροφιλαρίωσης μπορούν να ποικίλουν, από κάποιες απλές δερματικές αλλοιώσεις μέχρι συμπτώματα καρδιακής ανεπάρκειας. Η εμφάνιση των συμπτωμάτων προϋποθέτει την ύπαρξη 60 η περισσότερων ενήλικων διροφιλάριων στην καρδιά. Τα πιο συχνά και αυτά που θα μας κάνουν να υποψιαστούμε την ασθένεια είναι ο βήχας, ιδίως το πρωί, η εύκολη κόπωση, το υπερβολικό αδυνάτισμα, η αναιμία και η αιφνίδια απώλεια των αισθήσεων, μετά από έντονη προσπάθεια και η επάνοδος στη φυσιολογική κατάσταση μετά από λίγα λεπτά. Επίσης άλλα συμπτώματα που μπορεί να παρατηρηθούν είναι ο ασκίτης και τα υποδόρια οιδήματα, η αλλαγή της συμπεριφοράς και άλλα συμπτώματα από το νευρικό σύστημα ( λήθαργος , αταξία, κυκλικές κινήσεις κ.α.) Τέλος ο θάνατος μπορεί να επέλθει σε 2-3 μέρες λόγω οξείας ηπατικής ή νεφρικής ανεπάρκειας.
Η διάγνωση της νόσου είναι δύσκολη. Θα υποψιαστούμε τη νόσο με βάση τα συμπτώματα και στο εάν το ζώο ζει σε ενζωοτική περιοχή της νόσου. Η διάγνωση θα επιβεβαιωθεί μετά από αιματολογικές εξετάσεις. Υπάρχουν πολλά είδη εξετάσεων, το πιο απλό είναι να εξετάσουμε μια σταγόνα αίμα στο μικροσκόπιο και να βρούμε τις μικροφιλάριες αλλά οι μικροφιλάριες βρίσκονται στο περιφερικό αίμα μόνο απογευματινές και βραδινές ώρες πράγμα που κάνει δύσκολο τον εντοπισμό τους, επίσης η ύπαρξη μόνο αρσενικών παρασίτων οδηγεί σε ψευδές αρνητικό αποτέλεσμα. Τα τελευταία χρόνια έχουν αναπτυχθεί πιο ευαίσθητα τεστ που ανιχνεύουν τα αντιγόνα του παρασίτου ή τα αντισώματα που παράγει ο οργανισμός εναντίον του παρασίτου, αλλά και αυτά έχουν μειονεκτήματα. Για να είναι θετικό το τεστ για τα αντιγόνα προϋποθέτει την ύπαρξη θηλυκών μορφών του παρασίτου, ενώ το τεστ για τα αντισώματα δίνει ψευδή θετικά αποτελέσματα σε μεγάλο ποσοστό.
Η θεραπεία της διροφιλαρίωσης είναι δύσκολη λόγω των επιπλοκών που έχει και πρέπει να γίνεται με προσοχή. Με τη θεραπεία επιδιώκεται να καταστραφούν οι ενήλικες μορφές του παρασίτου καθώς και οι μικροφιλάριες. Για τις ενήλικες μορφές χρησιμοποιούνται η μελαρσομίνη και η θειακεταρσαμίδη για 2 ημέρες , ενώ για τις μικροφιλάριες χρησιμοποιείται η ιβερμεκτίνη και η milbemycin oxime εφάπαξ . Η θεραπεία για τις μικροφιλάριες γίνεται 5-6 εβδομάδες μετά τη θεραπεία για τα ενήλικα . Επίσης χορηγείται ασπιρίνη μια εβδομάδα πριν την έναρξη της αγωγής και σε επανάληψη τριάντα μέρες μετά την έναρξη της αγωγής, για να αποφύγουμε τις θρομβώσεις.
Η δυσκολία της θεραπείας αλλά και οι επιπλοκές που αυτή έχει, καθώς και τα συχνά λάθη που γίνονται με τα αιματολογικά τεστ, επιβάλουν την λήψη προφυλακτικών μέσων για την αποφυγή της μόλυνσης των σκύλων μας με διροφιλάριες. Η προφύλαξη του ζώου μας γίνεται με πολλούς τρόπους. Σε πρώτο πλάνο υπάρχουν τα διάφορα περιλαίμια, αμπούλες και σπρέι που έχουν εντομοαπωθητική δράση, μην αφήνοντας τα κουνούπια να πλησιάσουν τον σκύλο και να τραφούν από αυτόν. Ως δεύτερο μέτρο είναι η χορήγηση των ουσιών που σκοτώνουν τις μικροφιλάριες προληπτικά μια φορά τον μήνα για την περίοδο που υπάρχουν κουνούπια ή για όλο τον χρόνο εάν βρισκόμαστε σε ενδημική περιοχή της νόσου ή σε θερμά κλίματα όπου υπάρχουν κουνούπια όλο τον χρόνο. Οι ουσίες μπορεί να χορηγούνται με τη μορφή ένεσης μια φορά το μήνα, όπως είναι η ιβερμεκτίνη, η από το στόμα όπως είναι η milbemycin oxime , ακόμα υπάρχει το σκεύασμα stronghold το οποίο περιέχει σελαμεκτίνη η οποία εκτός από μικροφιλαριοκτόνο δράση προφυλάσσει από ψύλλους, τσιμπούρια και την ψώρα. Όλες αυτές οι ουσίες σκοτώνουν τις μικροφιλάριες που κυκλοφορούν στο αίμα και όχι τα ενήλικα, γι’ αυτό είναι σημαντικό πριν από την έναρξη της θεραπείας προφύλαξης να γίνονται εξετάσεις για να δούμε εάν υπάρχουν και ενήλικες διροφιλάριες στο σκύλο.
Κλείνοντας το άρθρο θα ήθελα να τονίσω πως μεγαλύτερες πιθανότητες προφύλαξης του σκύλου μας υπάρχουν όταν χρησιμοποιούμε συνδυασμό των παραπάνω μεθόδων ,δηλαδή περιλαίμιο η σπρέι και κάποιο σκεύασμα από το στόμα. Τέλος επειδή οι διροφιλάριες μπορούν να μεταδοθούν και στον ανθρωπο αλλά εντοπίζονται στον πνεύμονα καλό είναι να φροντίζουμε τα σκυλιά μας ώστε να μην υπάρχουν δεξαμενές μόλυνσης από όπου να παίρνουν τα κουνούπια το παράσιτο.

Σάββατο 8 Μαρτίου 2008

ΕΡΛΙΧΙΩΣΗ ΤΟΥ ΣΚΥΛΟΥ


Η ερλιχίωση είναι μια λοιμώδης και μεταδοτική ασθένεια του σκύλου που προκαλείται από το βακτήριο Ehrichia canis.Για να μεταδοθεί η ασθένεια από έναν άρρωστο σκύλο σε άλλον υγιή είναι απαραίτητη η ύπαρξη κροτώνων στην περιοχή, τα γνωστά μας τσιμπουρια. Είναι μια σοβαρή ασθένεια γιατί το βακτήριο πολλαπλασιάζεται στα λευκά αιμοσφαίρια του σκύλου καταστρέφοντας έτσι το αμυντικό του σύστημα . Είναι ευαίσθητοι οι σκύλοι κάθε ηλικίας ,ο μικροοργανισμός εισέρχεται στην κυκλοφορία του αίματος μετά από τσίμπημα από μολυσμένο τσιμπούρι και αρχίζει να πολλαπλασιάζεται στα λευκά αιμοσφαίρια.
Η ασθένεια υπάρχει στις μεσογειακές και τροπικές χώρες όπου ζουν οι κρότωνες που μεταφέρουν το βακτήριο, έχει τρεις μορφές την οξεία, υποξεία και χρόνια μορφη. Κατά την οξεία μορφή ο σκύλος εμφανίζει υπερθερμία ανορεξία προτιμά να είναι μαζεμένος σε μια γωνιά, έχει ρινική και οφθαλμική καταρροή(τρέχει η μύτη του και έχουν τσίμπλες τα μάτια του) παρουσιάζει αναιμία και μερικές φορές αίμα στα ουρα. Εάν το ανοσοποιητικό του σύστημα είναι αρκετά δυνατό μπαίνει στην υποξεια φάση της ασθένειας όπου παρατηρείται μια βελτίωση της κατάστασης της υγείας του σκυλού και μόνο με εξετάσεις αίματος μπορεί να διαγνωσθεί η ασθενεια. Η φάση αυτή μπορεί να διαρκέσει 2-5 μήνες όποτε και εμφανίζεται και πάλι η ασθένεια με ποιο σοβαρά συμπτώματα αυτή τη φορα. Χαρακτηριστικό σύμπτωμα είναι η αναιμία και η αδυναμία του οργανισμού να παράγει ερυθροκύτταρα λόγω της καταστολής του μυελού των οστών από το βακτηριο. όταν αρχίσει και η αιμορραγία από την μύτη το ζώο είναι στο τελικό στάδιο της νόσου.
Η θεραπεία της νόσου είναι εφικτή μόνο εάν γίνει έγκαιρη διάγνωση ,όσο πιο αργά διαγνωστεί η ασθένεια τόσο πιο μακρόχρονη η θεραπεία και πιο αμφίβολα τα αποτελεσματα. Μεγάλο ρόλο παίζει η έγκαιρη διάγνωση και η πρόληψη της ασθένειας.
Η πρόληψη συνίσταται στην αποφυγή του δαγκώματος από μολυσμένο κρότωνα(τσιμπούρι).Στο εμπόριο υπάρχει μεγάλη γκάμα από προϊόντα εναντίον των τσιμπουριών όπως είναι περιλαίμια, αμπούλες υγρά για ψεκασμό κτλ. Προσωπικά εγώ συνιστώ το περιλαίμιο σε συνδυασμό με μια αμπούλα κάθε 1,5-2 μήνες για την περίοδο Μάρτιος- Οκτώβριος και επιπλέον τον ψεκασμό του χώρου που κοιμάται ο σκύλος με ένα σπρέι και εάν υπάρχει κήπος να ψεκάζουμε και μέρη όπου υπάρχει βλάστηση και υγρασία όπου ίνα μέρη που αναπτύσσονται τα τσιμπούρια.
Μεγάλη σημασία έχει η διάγνωση της νόσου γι’ αυτό το σκοπό υπάρχουν ειδικά αιματολογικά τεστ που κάνουν οι κτηνίατροι και μπορεί εύκολα και γρήγορα να διαγνώσει την ασθενεια. Καλό είναι 1-2 φορές το χρόνο να κάνουμε ένα τέτοιο τεστ όχι μόνο για την ερλιχιωση αλλά και για άλλες ασθενείς όπως είναι η λεϊσμανιωση(καλα αζαρ) αλλά να βλέπουμε και τη γενική κατάσταση του ζώου μας.
Καλό είναι να συμβουλευόμαστε τον κτηνίατρο μας για οτιδήποτε απορία έχουμε και εάν παρατηρήσαμε κάτι διαφορετικό στο σκύλο μας ο κτηνίατρος θα μας δώσει τις κατάλληλε συμβουλές για να έχουμε ένα υγιή σκύλο.

Τρίτη 4 Μαρτίου 2008

ΔΗΛΗΤΗΡΙΑΣΕΙΣ ΚΑΙ Α΄ ΒΟΗΘΕΙΕΣ


Φίλοι αναγνώστες,
Σ’ αυτό το δεύτερο αρθρο μου θα αναφερθώ στις δηλητηριασεις,τα κυριότερα συμπτώματα τους και πως μπορούμε να προσφέρουμε τις πρώτες βοήθειες στο ζώο μας όταν αυτό χρειαστεί .Ως δηλητηρίαση ορίζεται το σύνολο των λειτουργικών και μορφολογικών διαταραχών που προκαλούνται από τη λήψη ενός δηλητηρίου. Οι δηλητηριάσεις χωρίζονται σε τυχαίες και δηλητηριάσεις από προθεση,η γνωστή μας «φόλα». Οι τυχαίες δηλητηριάσεις οφείλονται στη κατανάλωση δηλητηριωδών φυτών, τυχαία κατάποση φυτοφαρμάκων, στη κατανάλωση χαλασμένων ζωοτροφών. Οι δηλητηριάσεις από πρόθεση είναι προϊόν εγκληματικής ενέργειας εκ’ μέρους κάποιον κακόβουλων ατόμων.
Οι ουσίες που χαρακτηρίζονται ως δηλητήρια είναι παρά πολλές , τόσο φυτικές όσο και συνθετικές . Στο παρόν άρθρο θα περιγράψουμε τις συχνότερες δηλητηριάσεις που παρουσιάζονται στο σκύλο και για τις οποίες υπάρχουν αντίδοτα. Οι πιο συχνές δηλητηριάσεις οφείλονται σε τέσσερις ουσίες τα οργανοφωσφορικα , τα ποντικοφάρμακα, το υγρό για τα ψυγεία των αυτοκινήτων και τη στρυχνίνη. Οι τρεις πρώτες ουσίες μπορεί να ευθύνονται είτε για τυχαίες, είτε για δηλητηριάσεις από πρόθεση, ενώ η στρυχνίνη είναι το δηλητήριο που χρησιμοποιούταν παλιότερα για «φόλα» ιδίως στα αστικά κέντρα και που τώρα σπανίζει, ευτυχώς.
Δηλητηρίαση από οργανοφωσφορικα. Τα οργανοφωσφορικα χρησιμοποιούνται ευρέως στη γεωργία ως φυτοφάρμακα και για την καταπολέμηση των εκτοπαρασιτων στα ζώα. Τις περισσότερες φορές η δηλητηρίαση είναι τυχαία, τα ζώα έρχονται σε επαφή με πεταμένα κουτιά φυτοφαρμάκων η μετά από λουτρά για τα εκτοπαρασιτα που έγιναν με πυκνότερα διαλύματα από το κανονικό .Σε μεμονωμένα περιστατικά έχουν χρησιμοποιηθεί και φυτοφάρμακα για φόλες ιδίως σε αγροτικές περιοχές και κατά κύριο λόγο για την εξολόθρευση των αδέσποτων σκύλων.
Τα οργανοφωσφορικα αναστέλλουν τη δράση ενός ένζυμου στις νευρικές συνάψεις με αποτέλεσμα τη συνεχή διέγερση των νευρικών ινών. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα την εμφάνιση των συμπτωμάτων και στο τέλος το θάνατο του ζώου λόγω παράλυσης των αναπνευστικών μυών.
Τα συμπτώματα είναι: υπερδιέγερση , επιφανειακό μυϊκό τόνο ,τονικοκλονικούς μυϊκούς σπασμούς , σιελόρροια , μύση, εμετούς ,διάρροια και βραδυκαρδία. Αυτά είναι τα συμπτώματα της οξείας δηλητηρίασης . Εάν αντιληφθούμε κάποια από τα παραπάνω συμπτώματα ή ότι ο σκύλος μας έφαγε κάποιο φυτοφάρμακο , πρέπει αμέσως να του προκαλέσουμε εμετό και να του δώσουμε το αντίδοτο .Τον εμετό τον προκαλούμε είτε με το χέρι μας είτε με μια ένεση απομορφίνης . Εάν έχουν περάσει πάνω από τέσσερις ώρες από την κατάποση της ουσίας καλύτερα να αποφύγουμε να προκαλέσουμε εμετό γιατί ήδη έχει απορροφηθεί το δηλητήριο.
Το αντίδοτο είναι η ατροπίνη . Η δόση της είναι 0,2mg/kg βάρους ή δύο αμπούλες για κάθε δέκα κιλά του ζώου . Αφού προσφέρουμε τις πρώτες βοήθειες πρέπει να πάμε τον σκύλο μας στον κτηνίατρο για τη συνέχεια της θεραπείας .
Δηλητηρίαση από ποντικοφάρμακα . Τα περισσότερα ποντικοφάρμακα περιέχουν παράγωγα της κουμαρίνης , μιας ουσίας που εμποδίζει την πήξη του αίματος. Είναι μια τυχαία δηλητηρίαση , όταν τα ζώα μας τρώνε κατά λάθος τα δολώματα για τα τρωκτικά . Τα συμπτώματα είναι: εσωτερικές αιμορραγίες, με το αίμα να εμφανίζεται σε εμετούς, ούρα , κόπρανα. Επίσης παρουσιάζουν αδυναμία , λευκά ούλα, γρήγορος σφυγμός, εξάντληση, αταξία και επιληπτικές κρίσεις .
Το πρώτο πράγμα που πρέπει να κάνουμε εάν δούμε το σκύλο μας να τρώει το δόλωμα είναι να προκαλέσουμε εμετό και αμέσως στον κτηνίατρο για τη θεραπεία . Το αντίδοτο είναι η βιταμίνη Κ σε δόσεις των 2,5mg/kg για 3-4 εβδομάδες
Δηλητηρίαση από αιθυλενική γλυκόλη . Η ουσία αυτή χρησιμοποιείται ως αντιψυκτικό στα ψυγεία των αυτοκινήτων . Λόγω της γλυκείας της γεύσης είναι πολύ ελκυστική για τους σκύλους . Είναι καταστρεπτική για το νεφρό και προκαλεί ανεπανόρθωτες βλάβες μέσα σε λίγες ώρες από την λήψη της .
Τα συμπτώματα είναι: κατάπτωση , μυϊκή αδυναμία , μυϊκός τρόμος , επιληπτικές κρίσεις κ. α.
Αμέσως μόλις αντιληφθούμε ότι ο σκύλος μας έφαγε το αντιψυκτικό πρέπει να του προκαλέσουμε εμετό και αμέσως στον κτηνίατρο για να του χορηγήσει το αντίδοτο. Ως αντίδοτα χρησιμοποιούνται η φομεπιζόλη και η αιθανόλη οι οποίες αναστέλλουν το μεταβολισμό της αιθυλενικής γλυκόλης .
Δηλητηρίαση από στρυχνίνη Η στρυχνίνη χρησιμοποιούνταν παλιότερα ως ποντικοφάρμακο , είναι ένα ισχυρό δηλητήριο που δρα πολύ γρήγορα και ο θάνατος επέρχεται μέσα σε μισή ώρα από την εμφάνιση των συμπτωμάτων. Τα συμπτώματα εμφανίζονται 30 λεπτά εώς και 2 ώρες μετά τη λήψη του δηλητηρίου. Το ζώο εμφανίζει γενικευμένους μυϊκούς σπασμούς και ο θάνατος επέρχεται λόγω παράλυσης των αναπνευστικών μυών. Δεν υπάρχει αντίδοτο και το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι η χορήγηση ηρεμιστικών και οξυγόνου μέχρι να περάσει η ενέργεια της στρυχνίνης .

Παρασκευή 29 Φεβρουαρίου 2008

Η ΓΡΙΠΗ ΤΩΝ ΠΤΗΝΩΝ ΚΑΙ ΟΙ ΚΙΝΔΥΝΟΙ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ ΚΑΙ ΤΑ ΑΛΛΑ ΚΑΤΟΙΚΙΔΙΑ .





Αγαπητοί αναγνώστες στο άρθρο αυτό θα αναφερθούμε στη γρίπη των πτηνών. Ως ασθένεια η γρίπη υπάρχει εδώ και εκατοντάδες χρόνια ,αλλά ως θέμα στα ΜΜΕ κυριαρχεί από πέρσι όταν εμφανίστηκαν τα πρώτα θετικά περιστατικά στη χώρα μας . Σκοπός του άρθρου είναι να ενημερώσει τους αναγνώστες του περιοδικού για τους τυχόν κινδύνους της γρίπης για αυτούς και τα κατοικίδιά τους .
Ο άνθρωπος συμβιώνει με τα ζώα και τους διάφορους μικροοργανισμούς για εκατοντάδες χιλιάδες χρόνια ,χωρίς ιδιαίτερα προβλήματα . Τα τελευταία χρόνια η αύξηση του πληθυσμού , η εκμετάλλευση του φυσικού περιβάλλοντος και των ζώων για μεγαλύτερη παραγωγή έφερε τον ανθρωπο αντιμέτωπο με αρχέγονους τύπους μικροοργανισμών οι οποίοι είχαν τη δυνατότητα να ανασυνδυαστούν και να δημιουργήσουν νέα στελέχη στα οποία ο άνθρωπος είναι ευαίσθητος .
Ένας τέτοιος μικροοργανισμός είναι και ο ιός της γρίπης. Οι ιοί της γρίπης προσβάλλουν πολλά είδη πουλιών αλλά και θηλαστικά , ανάμεσά τους και ο άνθρωπος . Οι ιοί χωρίζονται σε τρεις τύπους (A,B,C) και περισσότερους υπότυπους ανάλογα με το επιφανειακό αντιγόνο τους. Υπάρχουν δύο αντιγόνα η αιμοσυγκολλητίνη (HA) και νευροαμιδάση (NA). Το καθένα έχει διάφορους υπότυπους (16ΗΑ και 9 ΝΑ) ο συνδυασμός των οποίων είναι υπεύθυνος για τη παθογενητικότητα του ιού .
Τα υδρόβια πτηνά παίζουν σημαντικό ρόλο στην οικολογία των ιών της γρίπης. Ο μεγάλος αριθμός ιών που έχει απομονωθεί από αυτά ,δείχνει ότι είναι η δεξαμενή του ιού στη φύση. Επίσης μοριακή μελέτη των ιών των θηλαστικών έδειξε ότι και αυτοί προέρχονται από τους ιούς των πτηνών. Οι πάπιες, οι κύκνοι και τα άλλα υδρόβια πτηνά δεν εμφανίζουν συμπτώματα της γρίπης ή αυτά είναι πολύ ελαφριά, μπορούν όμως να απεκκρίνουν τον ιό στο περιβάλλον και από εκεί να μολύνονται τα οικόσιτα πτηνά και τα θηλαστικά.
Ο ιός που αυτή τη στιγμή είναι υπεύθυνος για την πανδημία ,ιδίως στην Ασία είναι υψηλής παθογενητικότητας και χαρακτηρίζεται ως ( Η5Ν1) . Εμφανίστηκε για πρώτη φορά στο Χονγκ-Κονγκ το 1997 και μετά από τα μέτρα που πάρθηκαν στην περιοχή θεωρήθηκε ότι είναι ελεύθερη περιοχή από τη γρίπη το 2003. Όμως ο ιός άρχισε να εμφανίζεται και σε άλλες χώρες της Ασίας και πέρυσι έφθασε στα σύνορα της Ευρώπης. (Ρωσία,Ρουμανία,Τουρκία). Στην Ασία έχει παρατηρηθεί η μετάδοση του ιού από πτηνά σε ανθρώπους. Όχι όμως και η μετάδοση του συγκεκριμένου ιού από άνθρωπο σε άνθρωπο.
Πέρυσι στην Αυστρία και σε περιοχές της Γερμανίας που είναι υγροβιότοποι βρέθηκαν και νεκρές γάτες οι οποίες βρέθηκαν θετικές στον ιό Η5Ν1. Από έρευνες οι οποίες έγιναν αλλά και κατά τα προηγούμενα χρόνια οι επιστήμονες κατέληξαν στα εξής συμπεράσματα : πρώτον ότι οι γάτες μολύνθηκαν αφού έφαγαν μολυσμένα εντόσθια πουλιών και δεύτερον ότι μπορεί να αρρώστησαν οι ίδιες όμως δεν απέκκριναν επαρκή ποσότητα ιού ώστε να θεωρηθούν ότι μπορούσαν να τον μεταδώσουν εύκολα σε άλλα ζώα η τον άνθρωπο .
Ο σκύλος δεν φαίνεται να μπορεί να μολυνθεί από τον ιό , αφού έρευνες έδειξαν ότι ο ιός δεν αναπτύσσεται στον σκύλο. Ο σκύλος μπορεί να μολυνθεί με τον ιό της γρίπης των αλόγων (Η3Ν8), και μόνο ως μηχανικός φορέας του ιού Η5Ν1 μπορεί να θεωρηθεί. Τα ίδια ισχύουν και για τα άλογα, είναι ευαίσθητα μόνο στον (Η3Ν8) , ενώ τα βοοειδή είναι γενικά ανθεκτικά στους ιούς της γρίπης.
Από έρευνες που έγιναν στην Ασία βρέθηκαν αντισώματα κατά του ιού ( Η5Ν1) αλλά όχι ο ιός σε χοίρους που εξετάστηκαν στα σφαγεία. Σε πειραματικές μελέτες βρέθηκε ότι ο ιός (Η5Ν1) πολλαπλασιάζεται ελάχιστα η και καθόλου στο χοίρο οπότε ο ρόλος του στη μετάδοση της γρίπης είναι ελάχιστος.
Όπως είπαμε τα πιο ευαίσθητα ζώα στον ιό είναι τα κοτόπουλα και οι γαλοπούλες και τα οποία αποτελούν την πιο πιθανή εστία μόλυνσης του ανθρώπου λόγω της στενής επαφής που έχει. Τα μόνα κρούσματα στον άνθρωπο μέχρι στιγμής είναι σε άτομα που είχαν στενή επαφή με κοτόπουλα ( εκτροφείς, εργαζόμενοι σε πτηνοσφαγεία) . Τα υδρόβια πτηνά αρρωσταίνουν λιγότερο από τον ιό αλλά είναι φορείς και μπορούν να το μεταδώσουν στα οικόσιτα πουλερικά .
Οι τρόποι για να προφυλαχθούμε είναι να τηρούμε τους συνηθισμένους κανόνες υγιεινής ,καλό πλύσιμο των χεριών, καλό ψήσιμο των αβγών και του κρέατος πουλερικών μιας και ο ιός καταστρέφεται εύκολα με τη θερμότητα. Όσον αφορά τους εκτροφείς πουλερικών πρέπει να εφαρμόζουν τα που ίσχυαν και πέρσι το χειμώνα ( απολυμάνσεις, περιορισμός των πουλερικών κλπ ) . Ο ι κυνηγοί ,δεν διατρέχουν ιδιαίτερο κίνδυνο εφόσον τηρούν τους κανόνες που αναφέραμε παραπάνω , πρέπει όμως όποιο νεκρό πτηνό βρίσκουν σε υγροβιότοπους το οποίο δεν έχει πυροβοληθεί, να ειδοποιούν τη θηροφυλακή ή τις κατά τόπους κτηνιατρικές αρχές για να γίνει περισυλλογή και εξέταση του πτηνού για να προλάβουμε τυχόν εμφάνιση του και στη χώρα μας. Ελπίζω τα παραπάνω να βοηθήσουν τους κυνηγούς να χαρούν το χόμπι τους χωρίς φόβο αυτόν τον χειμώνα

Μπορει να ειναι λιγο παλιο το θεμα αλλα παντα επικαιρο για να μην πανικοβαλομαστε καλο ειναι να θυμομαστε που και που τη γριπη και να τη βλεπουμε με ποιο νηφαλιο τροπο

Πέμπτη 28 Φεβρουαρίου 2008

καλη αρχη

Καλως ηλθατε στο ιστολογιο μου,

να συστηθω λοιπον, με λενε Γιαννη και ειμαι κτηνιατρος μεσω του ιστολογιου θα προσπαθησω να μεταδωσω πληροφοριες που μπορει να φανουν χρησιμες στους φιλοζωους και οχι μονο, θαπροσπαθησω να το ενημερωνω συχνα ωστε να με επισκεπτεστε και συχνα

κοπιαστε λοιπον !!!!!!!!