Σάββατο 25 Οκτωβρίου 2008

Επιλογή του σωστού καταλύματος για τον σκύλο

Αγαπητοί αναγνώστες σε αυτό το άρθρο θα μιλήσουμε για το πώς πρέπει να είναι το σπίτι ενός σκύλου και τι πρέπει να προσέξουμε όταν το κατασκευάζουμε η αγοράζουμε κάποιο έτοιμο επίσης θα αναφερθούμε και στα κλουβιά μεταφοράς.
Το να κατασκευάσεις ένα σπίτι για το σκύλο σου μπορεί να είναι διασκεδαστικό αλλά αν δεν κατανοήσουμε τις ανάγκες του σκύλου μας τότε θα έχουμε κάνει μια τρύπα στο νερό και μετά θα απορούμε γιατί ο σκύλος μας δεν χρησιμοποιεί το σπίτι που με τόσο φροντίδα και κόπο του φτιάξαμε. Ο σκοπός ενός σπιτιού για σκύλους είναι να κρατάει το ζώο στεγνό, να του προσφέρει δροσιά το καλοκαίρι και ζέστη το χειμώνα και ένα μέρος όπου μπορεί να νιώθει ασφάλεια.
Η πρώτη προϋπόθεση που πρέπει να έχει ένα σπίτι του σκύλου είναι να μπορεί να κρατάει τον ένοικο του στεγνό. Αυτό θα το αποφύγουμε με τη μείωση της υγρασίας. Το χειμώνα ο τετράποδος φίλος μας και θα κάτσει λίγο στη βροχή και θα πλατσουρίσει μέσα σε κάποια λακκούβα με νερό όμως το τρίχωμα του είναι έτσι φτιαγμένο ώστε να μην αφήνει ,εως ένα βαθμό, το νερό να μουσκεύει και τα εσωτερικά στρώματα του τριχώματος. Η υγρασία όμως εκτός του ότι μπορεί να εισχωρήσει και στον εσωτερικό μανδύα του τριχώματος, ευνοεί την ανάπτυξη μικροοργανισμών (βακτήρια, ιοί μύκητες) τα οποία μπορούν να προκαλέσουν προβλήματα υγείας στο σκύλο μας. Το φαινόμενο αυτό είναι συχνό σε κυνοκομεία η σε άλλους χώρους όπου ζει μεγάλος αριθμός σκύλων ιδίως το χειμώνα. Για να την αποφύγουμε λοιπόν το σπίτι πρέπει να είναι κατασκευασμένο από υλικά που «αναπνέουν» και να έχει καλό εξαερισμό. Το πιο εύκολο στη χρήση υλικό που αναπνέει είναι το ξύλο. Ένα σκυλόσπιτο φτιαγμένο με ξύλα περασμένο με ένα βερνίκι για αντοχή στις καιρικές συνθήκες και με τις σωστές διαστάσεις και με την ύπαρξη μια οπής εξαερισμού στο πίσω μέρος είναι το ιδανικό καταφύγιο για το σκύλο μας τις κρύες μέρες του χειμώνα.
Ένα άλλο σημείο είναι η ζεστασιά που του προσφέρει το χειμώνα ή η δροσιά το καλοκαίρι. Πολλοί ιδιοκτήτες επιλέγουν είτε να βάλουν μόνωση στο σπίτι που έφτιαξαν για το σκύλο τους ή να αγοράσουν κάποιο από το εμπόριο το οποίο έχει ήδη μόνωση στην κατασκευή του. Αυτό είναι λάθος. Πρώτον η χώρα μας δεν ανήκει στις χώρες του αρκτικού κύκλου και η θερμοκρασία το χειμώνα σπάνια πέφτει πολύ κάτω του μηδέν, εκτός από ορισμένες περιοχές, και ο σκύλος μας το μόνο που χρειάζεται για να προφυλαχθεί από το κρύο είναι ένα μέρος για να αποφύγει τον αέρα, το τρίχωμα του και η θερμοκρασία του σώματος του θα κάνει τα υπόλοιπα. Δεύτερον ο σκύλος μας μπορεί να καταφέρει να αποκαλύψει τη μόνωση και να αρχίσει να τρώει κομμάτια της οπότε θα έχουμε άλλα προβλήματα υγείας.
Άλλο σημείο που πρέπει να προσέξουμε είναι το μέγεθος. Σε ένα πολύ μεγάλο σπίτι ο σκύλος μας δεν θα μπορεί να χρησιμοποιήσει τη θερμοκρασία του σώματος του για να ζεσταθεί γιατί αυτή θα χάνεται στο χώρο. Εάν είναι πολύ μικρό ο σκύλος μας δεν θα θέλει να μπει γιατί θα είναι αποπικνικτή η ατμόσφαιρα. Για να βρούμε το σωστό μέγεθος για το σκύλο μας, όταν αυτός έχει ξαπλώσει και κουλουριαστεί, σχεδιάζουμε ένα ορθογώνιο η κάθε πλευρά του οποίου απέχει από το σκύλο μας 7 πόντους. Το ύψος το υπολογίζουμε στους 10-15 πόντους από τον ώμο του σκύλου μας. Η πόρτα πρέπει να έχει άνοιγμα 30Χ35 πόντους όταν πρόκειται για ένα σκύλο 35 κιλών. Το άνοιγμα πρέπει να βρίσκεται 10 πόντους από το δάπεδο του σπιτιού και το δάπεδο 5 πόντους από το έδαφος. Την πόρτα την τοποθετούμε στην αντίθετη πλευρά από αυτή που φυσάει συνήθως, δηλαδή σε μία περιοχή που συνήθως φυσάνε βόρειοι άνεμοι , εμείς βάζουμε την πόρτα στο νότο. Επίσης το σπίτι το τοποθετούμε πάντα κάτω από σκιά ώστε να αποφεύγεται η ευθεία έκθεση στον ήλιο ιδίως το καλοκαίρι.
Τέλος θα μιλήσουμε για τη στρωμνή, δηλαδή το υλικό με το οποίο πρέπει να στρώσουμε το δάπεδο. Πριονίδι, άχυρα και άλλα παρόμοια υλικά αποκλείονται γιατί μπορούν να αποτελέσουν εστία μολύνσεως για τον σκύλο μας αφού δεν μπορούν να απολυμανθούν. Το καλύτερο που μπορούμε να βάλουμε είναι κάποιο υφασμάτινο μαξιλάρι ή μία κουβέρτα τα οποία είναι πιο εύκολα να καθαρίζονται και να απολυμαίνονται.
Κλείνοντας θα αναφερθούμε στα κλουβιά μεταφοράς. Τα κλουβιά είναι φτιαγμένα από πλαστικό ή από ανοξείδωτο πλέγμα. Η χρησιμότητα τους είναι ότι επιτρέπουν στο σκύλο μας και σε μας να ταξιδεύουμε με ασφάλεια γιατί ένα ζώο ελεύθερο μέσα στο αυτοκίνητο την ώρα που ταξιδεύουμε είναι πιθανή πηγή ατυχήματος. Τα πλαστικά κλουβιά έχουν το πλεονέκτημα ότι απομονώνουν το ζώο σχεδόν τελείως από το περιβάλλον μειώνοντας έτσι το άγχος του ταξιδιού και το κάνουν πιο ήρεμο. Στα συν είναι ότι τα δέχονται όλα τα μέσα μαζικής μεταφοράς. Τα κλουβιά από πλέγμα έχουν το πλεονέκτημα ότι μας προσφέρουν τη δυνατότητα να παρακολουθούμε συνέχεια το ζώο μας, σε περίπτωση που συμβεί κάτι κατά τη διάρκεια του ταξιδιού. Τα κλουβιά αυτά τα προτιμάμε όταν ταξιδεύουμε με δικό μας όχημα ή όταν ταξιδεύουμε μαζί με τη σκύλα μας και τα κουτάβια της. Τέλος για τους κυνηγούς υπάρχουν εξειδικευμένες εταιρίες οι οποίες κατασκευάζουν μπαγκαζιέρες ειδικά για τους κυνηγούς και τα σκυλιά τους.

ΚΙΝΔΥΝΟΙ ΓΙΑ ΤΟΝ ΣΚΥΛΟ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ

Αγαπητοί αναγνώστες στο άρθρο μας αυτό θα αναφερθούμε στους κινδύνους που υπάρχουν για την υγεία του σκύλου μας από πράγματα που φυσιολογικά υπάρχουν στο περιβάλλον του σπιτιού μας αλλά μπορεί να είναι τοξικά για τον σκύλο μας.
Καθημερινά χρησιμοποιούμε καθαριστικά στο σπίτι μας τα οποία για εμάς είναι σχετικά αβλαβή για τον σκύλο μας όμως σε ορισμένες περιπτώσεις μπορεί να είναι επικίνδυνα. Τα εντομοκτόνα και ζιζανιοκτόνα που χρησιμοποιούμε στον κήπο μας μπορεί να αποβούν μοιραία για τον σκύλο μας αν δεν είμαστε προσεκτικοί. Επίσης υπάρχουν τρόφιμα τα οποία μπορεί να είναι τοξικά για τον σκύλο μας. Τα υλικά που χρησιμοποιούνται στην κατασκευή ή στην ανακαίνιση του σπιτιού μας μπορεί να προκαλέσουν δηλητηρίαση στο σκύλο μας π.χ. μπογιές, υλικά για μόνωση. Τέλος διάφορα προϊόντα που χρησιμοποιούμε για το αυτοκίνητο μας είναι τοξικά για το σκύλο μας.
Ας ξεκινήσουμε από τους κινδύνους μέσα στο σπίτι. Ένας σημαντικός κίνδυνος είναι το αλκοόλ. Με διάφορες μορφές υπάρχει στα αλκοολούχα ποτά, στις διάφορες κρέμες και λοσιόν, σε φάρμακα, σε σπρέι για τους ψύλλους κ.α. Η θανατηφόρα δόση είναι 4-8 ml/kg αλλά τα συμπτώματα μπορεί να εμφανιστούν και σε μικρότερες δόσεις. Το αλκοόλ απορροφάται από το πεπτικό σύστημα στο οποίο σε πρώτη φάση προκαλεί ερεθισμό, κατόπιν μεταβολίζεται στο συκώτι και τα προϊόντα του μεταβολισμού είναι υπεύθυνα για τα συμπτώματα από το νευρικό σύστημα. Αυτά εμφανίζονται 30 εως 60 λεπτά μετά την κατάποση και περιλαμβάνουν εμετό, διάρροια,, αταξία, αποπροσανατολισμό, κατάπτωση σπασμούς και δύσπνοια. Η θεραπεία περιλαμβάνει την χορήγηση ορών και ηρεμιστικών για τους σπασμούς, παροχή οξυγόνου κλπ.
Άλλος κίνδυνος μέσα στο σπίτι είναι τα διάφορα καθαριστικά και ιδίως αυτά που έχουν ως βάση το χλώριο. Συνήθως όταν είναι διαλυμένα στο νερό προκαλούν ερεθισμούς στα μάτια και στο πεπτικό σύστημα αν καταποθούν. Αδιάλυτα κάνουν μεγαλύτερη ζημιά αφού προκαλούν εγκαύματα διαφόρων βαθμών είτε στο δέρμα είτε στο στόμα και τον οισοφάγο. Η θεραπεία και εδώ είναι υποστηρικτική και αποβλέπει στην διατήρηση του ζώου στη ζωή μέχρι να επανέλθει ο οργανισμός. Σημαντικό κίνδυνο αποτελούν και οι μπαταρίες οι οποίες μπορούν να προκαλέσουν χημικά εγκαύματα στο πεπτικό σύστημα του σκύλου αλλά και να φράξουν το έντερο του καθώς δεν μπορούν να διασπαστούν. Η θεραπεία είναι όπως και στα καθαριστικά που αναφέραμε πιο πάνω και επιπλέον γίνεται και χειρουργική αφαίρεση του ξένου σώματος.
Ένας ακόμα επικίνδυνος χημικός παράγοντας που βρίσκεται μέσα στο σπίτι μας είναι και το αντιψυκτικό για τα ψυγεία των αυτοκινήτων. Τα αντιψυκτικά περιέχουν αιθυλενική γλυκόλη ή προπυλενική γλυκόλη. Έχουν γλυκεία γεύση και είναι εύκολο για τον σκύλο να τα καταπιεί. Ανήκουν και οι δύο στη ίδια κατηγορία ουσιών μαζί με την αλκοόλη αλλά έχουν τοξική δράση και μέσω των μεταβολιτών τους που επηρεάζουν τα νεφρά και το συκώτι. Τα συμπτώματα εξαρτώνται από την ποσότητα και το διάστημα που οι ουσία είναι στον οργανισμό. Χωρίζονται σε δύο φάσεις στην πρώτη αμέσως μετά την κατάποση μοιάζουν με εκείνα της δηλητηρίασης με αλκοόλ που περιγράψαμε στην αρχή του άρθρου. Στη δεύτερη φάση τα συμπτώματα μοιάζουν με αυτά της νεφρικής ανεπάρκειας, λήθαργος, εμετοί, διάρροια στοματικά έλκη, ολιγοουρία κλπ. Η θεραπεία περιλαμβάνει την χορήγηση ορών και διουρητικών για να αποβληθεί πιο γρήγορα από τον οργανισμό και στις πρώτες 24 ώρες ειδικού αντίδοτου που εμποδίζει τον μεταβολισμό της αιθυλενικής γλυκόλης από το συκώτι.
Ορισμένες τροφές αποτελούν τοξικές ουσίες για τον σκύλο εάν καταναλωθούν σε μεγάλες ποσότητες. Σε αυτές περιλαμβάνονται τα αβοκάντο, την έτοιμη ζύμη μαγειρικής, τη σοκολάτα, τα φιστίκια, οι σταφίδες και τα σταφύλια και τέλος τα ωμά κρεμμύδια. Το αβοκάντο περιέχει κάποιο συστατικό που δεν έχει αναγνωριστεί ακόμα αλλά προκαλεί νέκρωση του καρδιακού μυ και μαστίτιδα σε ζώα που είναι σε γαλακτοπαραγωγή. Η θεραπεία είναι η ανάλογη της κατάστασης που δημιουργεί, καρδιακή ανεπάρκεια ή μαστίτιδα. Η ζύμη μαγειρικής εάν καταναλωθεί άψητη φουσκώνει στο στομάχι του ζώου και μπορεί να προκαλέσει ακόμα και ρήξη του οργάνου η να φράξει το έντερο. Η θεραπεία περιλαμβάνει τις στομαχικές πλύσεις για να αφαιρεθεί η ζύμη και μπορεί να χρειαστεί και χειρουργική επέμβαση. Η σοκολάτα περιέχει μεθύλο ξανθίνες (θεοβρωμίνη και καφεΐνη) οι οποίες είναι τοξικές για το συκώτι. Τα συμπτώματα περιλαμβάνουν πολυδιψία, εμετο, διάρροια, ανησυχία, αταξία, κυάνωση ταχύπνοια ακόμα και κώμα. Η θεραπεία προβλέπει την χορήγηση εμετικών και πλύσεις στομάχου για την απομάκρυνση της σοκολάτας, την χορήγηση ορών και φαρμάκων για την σταθεροποιήση του οργανισμού.
Τα φιστίκια προκαλούν ένα μη θανατηφόρο σύνδρομο στον σκύλο που περιλαμβάνει εμετούς διάρροιες, αταξία, αδυναμία ακόμα και λήθαργο. Εμφανίζονται όταν ο σκύλος καταναλώσει ποσότητες μεγαλύτερες από 2g/kg, η θεραπεία είναι συμπτωματική. Τα σταφύλια και οι σταφίδες προκαλούν μέσω ενός άγνωστου μηχανισμού νεφρική ανεπάρκεια στο σκύλο σε δόσεις μεγαλύτερες των 30g/kg. Η θεραπεία περιλαμβάνει την πλύση του στομάχου και την χορήγηση ορών και διουρητικών. Το κρεμμύδι σε μεγάλες δόσεις προκαλεί αιμολυτική αναιμία με θανατηφόρες συνέπειες.
Σημαντικοί κίνδυνοι υπάρχουν και στον κήπο η στην αυλή μας. Για τους κινδύνους από τα εντομοκτόνα και τα ζιζανιοκτόνα έχουμε αναφερθεί σε παλαιότερο άρθρο. Εκτός όμως από αυτά υπάρχουν και φυτά όπως είναι τα κρίνα, η αλόη, η γλώσσα της πεθεράς, οι καυτερες πιπεριές, το κυκλάμινα, ο κρόκος, οι ασφόδελοι κ.α. Τα συμπτώματα ποικίλουν από εμετους και διάρροιες μεχρι σπασμους και παράλυση. Δεν υπάρχει αντίδοτο και γίνεται συμπτωματική θεραπεία.
Τέλος όταν ανακαινίζουμε το σπίτι μας πρέπει να ειμαστε ιδιαίτερα προσεκτική καθώς οι μπόγιες και οι διαλύτες που θα χρησιμοποιήσουμε είναι τοξικά για τον σκύλο μας καθώς επίσης και υλικά μόνωσης , ηλεκτρικά καλώδια κ.α. είναι και αυτά επικίνδυνα για τον σκύλο μας.

Πέμπτη 23 Οκτωβρίου 2008

Στοματική υγεία του σκύλου

Αγαπητοί αναγνώστες στο σημερινό άρθρο μας θα αναφερθούμε στη στοματική κοιλότητα και στα προβλήματα που μπορεί να έχει και πως πρέπει να φροντίζουμε τα δόντια του σκύλου μας ώστε να παραμείνει υγιής και χαρούμενος
Το στόμα του σκύλου εκτός από τον προφανή όλο της πρόληψης και κατάποσης της τροφής, έχει ρόλο και στην περιποίηση του τριχώματος, στον καθαρισμό , στη ρύθμιση της θερμοκρασίας του σώματος, στην επικοινωνία και την όσφρηση.
Για να κατανοήσουμε καλύτερα τους ρόλους της στοματικής κοιλότητας θα πρέπει να ξέρουμε λίγα πράγματα για την ανατομία της. Η στοματική κοιλότητα, σε γενικές γραμμές, αποτελείται από οστά (άνω και κάτω γνάθος), τους μασητήριους μυς, τη γλώσσα, τα ούλα, τα δόντια και τους σιαλογόνους αδένες. Ας αρχίσουμε από τη γλώσσα. Η γλώσσα είναι ένα μυώδες όργανο που βοηθάει το σκύλο στην πρόληψη του νερού και της τροφής καθώς και στην περιποίηση του τριχώματος και στον καθαρισμό του σκυλού γενικότερα. Στη επιφάνεια της γλώσσας βρίσκονται οι γευστικές θηλές οι οποίες βοηθούν τον σκύλο να αντιλαμβάνεται τις διάφορες γεύσεις , βρίσκοντας έτσι την τροφή του αλλά τον βοηθάει να αντιλαμβάνεται τον χώρο γύρω του. Το χρώμα της είναι ανοικτό ροζ, εκτός από ορισμένες ράτσες που είναι χρωματιστή ( Chow-Chow), ενώ όταν ο σκύλος ασκείται ή είναι σε έξαψη τότε είναι έντονο κόκκινο. Τα ούλα είναι προέκταση των μυών που καλύπτουν την στοματική κοιλότητα και βοηθούν στην στήριξη των δοντιών στα φατνία αλλά και στη συγκράτηση των τροφών στη στοματική κοιλότητα. Οι σιαλογόνοι αδένες είναι 4 τον αριθμό και εκκρίνουν το σάλιο το οποίο βοηθάει στον σχηματισμό του τροφικού βόλου(οι τροφές μετά το μάσημα), στην κατάποση του και στην πέψη. Επίσης το σάλιο βοηθά στον καθαρισμό του τριχώματος καθώς και στην απολύμανση της στοματικής κοιλότητας καθώς έχει και αντιμικροβιακές ιδιότητες.
Τα οστά που αποτελούν το σκελετό της στοματικής κοιλότητας είναι η άνω και η κάτω γνάθος. Αυτά οριοθετούν την στοματική κοιλότητα και την ξεχωρίζουν από τη ρινική. Σε αυτά τα δυο οστά εκφύονται και τα δόντια του σκύλου. Ανάλογα με το μήκος των οστών τα σκυλιά χωρίζονται σε τρεις κατηγορίες. Τα βραχυκέφαλα σκυλιά (μπουλντόγκ), τα μεσατικέφαλα( λαμπραντορ κυνηγόσκυλα) και τα δολικοκέφαλα που έχουν πιο μακριά μουσούδα(ντομπερμαν). Τα δόντια είναι τεσσάρων ειδών, οι κοπτήρες, οι κυνόδοντες, οι γομφίοι και οι προγόμφιοι. Ο αριθμός τους ποικίλει ανάλογα με την ηλικία του ζώου. Τα κουτάβια έχουν 28 δόντια , από 14 σε κάθε γνάθο, τα οποία τα αλλάζουν μέχρι την ηλικία των 7-8 μηνών. Τα δόντια ενός ενήλικου σκύλου είναι 42, με τα 20 στην άνω γνάθο και 22 στην κάτω γνάθο. Κάθε δόντι χωρίζεται στη μύλη, το κομμάτι που βλέπουμε εκτός ούλου, τη ρίζα το κομμάτι που είναι μέσα στο οστό και τον αυχένα ένα μικρό κομμάτι λίγο πριν το ούλο. Από μέσα προς τα έξω το δόντι αποτελείται από τον πολφό, που έχει τροφικό ρόλο για το δόντι, την οδοντοτίνη που είναι το σκληρό κομμάτι του δοντιού και το σμάλτο το οποίο καλύπτει εξωτερικά το δόντι και είναι από τις σκληρότερες ουσίες που υπάρχουν στο ανθρώπινο σώμα.
Όπως είδαμε η στοματική κοιλότητα είναι σημαντική για το σκύλο μας, ας μιλήσουμε λοιπόν για τις ασθένειες που μπορεί να εμφανιστούν στο στόμα και τα δόντια του σκύλου μας και πως μπορούμε να τις αντιμετωπίσουμε τόσο θεραπευτικά όσο κυρίως προληπτικά.
Ξεκινάμε με τα προβλήματα εκφυσης των δοντιών. Το πιο συχνό πρόβλημα είναι να μην πέφτουν όλα τα δόντια του κουταβιού, με αποτέλεσμα ως ενήλικας ο σκύλος να έχει δύο ειδών δόντια και του γάλακτος και του ενήλικα. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα τα μόνιμα δόντια να είναι στραβά με αποτέλεσμα είτε να τραυματίζουν τη στοματική κοιλότητα είτε να εμποδίζουν το σκυλί να τρέφεται κανονικά. Η λύση σε αυτή την περίπτωση είναι να γίνει εξαγωγή του δοντιού που δεν έχει πέσει. Άλλη ανωμαλία είναι να μην ταιριάζουν ακριβώς τα πάνω με τα κάτω δόντια. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να μην τρίβονται μεταξύ τους τα δόντια και να μαζεύουν πέτρα με αποτέλεσμα να πάθουν τερηδόνα. Άλλο συχνό πρόβλημα είναι οι πληγές από διάφορα ξένα σώματα. Αυτές πρέπει να καθαριστούν από κτηνίατρο , μερικές φορές χρειάζονται ράψιμο και αντιβίωση για να αποφύγουμε τα λοιμώξεις. Το ευχάριστο είναι ότι οι πληγές στο στόμα κλείνουν σε σύντομο χρονικό διάστημα.
Το πιο σημαντικό πρόβλημα που αντιμετωπίζουμε στο σκύλο είναι η μικροβιακές μολύνσεις και η περιοδοντική νόσος. Τα βακτήρια τα οποία αναπτύσσονται στο στόμα του σκύλου τρέφονται με τα υπολείμματα τροφής που μαζεύονται στα δόντια και σιγά σιγά σχηματίζουν την πλάκα. Η πλάκα οδηγεί στην κακοσμία του στόματος, την τερηδόνα των δοντιών καθώς και στην περιοδοντική νόσο. Η περιοδοντική νόσος είναι η φλεγμονή των ούλων αλλά και όλων των δομών(τένοντες και σύνδεσμοι) που συγκρατούν το δόντι με αποτέλεσμα αυτό να αποχωρίζεται από τα ούλα.
Η θεραπεία συνίσταται στην χορήγηση κορτιζόνης για την μείωση της φλεγμονής και σε αντιβιοτικά για να καταπολεμηθούν τα βακτήρια. Επίσης γίνονται πλύσεις με στοματικά διαλύματα. Για τη πέτρα που σχηματίζεται χρειάζεται καθαρισμός των δοντιών είτε με υπερηχους είτε με το ειδικό ξέστρο. Σε περίπτωση που κάποιο δόντι έχει σαπίσει γίνεται εξαγωγή του δοντιού.
Μεγάλο ρόλο παίζει η πρόληψη. Εκτός από την περιοδική εξέταση από τον κτηνίατρο μπορούμε να ταΐζουμε τον σκύλο μας με καλής ποιότητας τροφή, οι περισσότερες λειτουργούν και ως οδοντόβουρτσα και καθαρίζουν τα δόντια. Επίσης μπορούμε να χρησιμοποιούμε στοματικά διαλύματα καθώς και να βουρτσίζουμε τα δόντια του σκύλου μας με ειδικές οδοντόκρεμες για σκύλους. Τέλος αν δούμε ότι αυξάνεται η πέτρα τότε πρέπει να γίνει καθαρισμός από τον κτηνίατρο. Κλείνοντας το άρθρο θα ήθελα να τονίσω την σημασία της πρόληψης για να αποφύγουμε μεγαλύτερα προβλήματα με τα δόντια του σκύλου μας