ΕΡΛΙΧΙΩΣΗ ΤΟΥ ΣΚΥΛΟΥ
Η ερλιχίωση είναι μια λοιμώδης και μεταδοτική ασθένεια του σκύλου που προκαλείται από το βακτήριο Ehrichia canis.Για να μεταδοθεί η ασθένεια από έναν άρρωστο σκύλο σε άλλον υγιή είναι απαραίτητη η ύπαρξη κροτώνων στην περιοχή, τα γνωστά μας τσιμπουρια. Είναι μια σοβαρή ασθένεια γιατί το βακτήριο πολλαπλασιάζεται στα λευκά αιμοσφαίρια του σκύλου καταστρέφοντας έτσι το αμυντικό του σύστημα . Είναι ευαίσθητοι οι σκύλοι κάθε ηλικίας ,ο μικροοργανισμός εισέρχεται στην κυκλοφορία του αίματος μετά από τσίμπημα από μολυσμένο τσιμπούρι και αρχίζει να πολλαπλασιάζεται στα λευκά αιμοσφαίρια.
Η ασθένεια υπάρχει στις μεσογειακές και τροπικές χώρες όπου ζουν οι κρότωνες που μεταφέρουν το βακτήριο, έχει τρεις μορφές την οξεία, υποξεία και χρόνια μορφη. Κατά την οξεία μορφή ο σκύλος εμφανίζει υπερθερμία ανορεξία προτιμά να είναι μαζεμένος σε μια γωνιά, έχει ρινική και οφθαλμική καταρροή(τρέχει η μύτη του και έχουν τσίμπλες τα μάτια του) παρουσιάζει αναιμία και μερικές φορές αίμα στα ουρα. Εάν το ανοσοποιητικό του σύστημα είναι αρκετά δυνατό μπαίνει στην υποξεια φάση της ασθένειας όπου παρατηρείται μια βελτίωση της κατάστασης της υγείας του σκυλού και μόνο με εξετάσεις αίματος μπορεί να διαγνωσθεί η ασθενεια. Η φάση αυτή μπορεί να διαρκέσει 2-5 μήνες όποτε και εμφανίζεται και πάλι η ασθένεια με ποιο σοβαρά συμπτώματα αυτή τη φορα. Χαρακτηριστικό σύμπτωμα είναι η αναιμία και η αδυναμία του οργανισμού να παράγει ερυθροκύτταρα λόγω της καταστολής του μυελού των οστών από το βακτηριο. όταν αρχίσει και η αιμορραγία από την μύτη το ζώο είναι στο τελικό στάδιο της νόσου.
Η θεραπεία της νόσου είναι εφικτή μόνο εάν γίνει έγκαιρη διάγνωση ,όσο πιο αργά διαγνωστεί η ασθένεια τόσο πιο μακρόχρονη η θεραπεία και πιο αμφίβολα τα αποτελεσματα. Μεγάλο ρόλο παίζει η έγκαιρη διάγνωση και η πρόληψη της ασθένειας.
Η πρόληψη συνίσταται στην αποφυγή του δαγκώματος από μολυσμένο κρότωνα(τσιμπούρι).Στο εμπόριο υπάρχει μεγάλη γκάμα από προϊόντα εναντίον των τσιμπουριών όπως είναι περιλαίμια, αμπούλες υγρά για ψεκασμό κτλ. Προσωπικά εγώ συνιστώ το περιλαίμιο σε συνδυασμό με μια αμπούλα κάθε 1,5-2 μήνες για την περίοδο Μάρτιος- Οκτώβριος και επιπλέον τον ψεκασμό του χώρου που κοιμάται ο σκύλος με ένα σπρέι και εάν υπάρχει κήπος να ψεκάζουμε και μέρη όπου υπάρχει βλάστηση και υγρασία όπου ίνα μέρη που αναπτύσσονται τα τσιμπούρια.
Μεγάλη σημασία έχει η διάγνωση της νόσου γι’ αυτό το σκοπό υπάρχουν ειδικά αιματολογικά τεστ που κάνουν οι κτηνίατροι και μπορεί εύκολα και γρήγορα να διαγνώσει την ασθενεια. Καλό είναι 1-2 φορές το χρόνο να κάνουμε ένα τέτοιο τεστ όχι μόνο για την ερλιχιωση αλλά και για άλλες ασθενείς όπως είναι η λεϊσμανιωση(καλα αζαρ) αλλά να βλέπουμε και τη γενική κατάσταση του ζώου μας.
Καλό είναι να συμβουλευόμαστε τον κτηνίατρο μας για οτιδήποτε απορία έχουμε και εάν παρατηρήσαμε κάτι διαφορετικό στο σκύλο μας ο κτηνίατρος θα μας δώσει τις κατάλληλε συμβουλές για να έχουμε ένα υγιή σκύλο.
Σάββατο 8 Μαρτίου 2008
Τρίτη 4 Μαρτίου 2008
ΔΗΛΗΤΗΡΙΑΣΕΙΣ ΚΑΙ Α΄ ΒΟΗΘΕΙΕΣ
Φίλοι αναγνώστες,
Σ’ αυτό το δεύτερο αρθρο μου θα αναφερθώ στις δηλητηριασεις,τα κυριότερα συμπτώματα τους και πως μπορούμε να προσφέρουμε τις πρώτες βοήθειες στο ζώο μας όταν αυτό χρειαστεί .Ως δηλητηρίαση ορίζεται το σύνολο των λειτουργικών και μορφολογικών διαταραχών που προκαλούνται από τη λήψη ενός δηλητηρίου. Οι δηλητηριάσεις χωρίζονται σε τυχαίες και δηλητηριάσεις από προθεση,η γνωστή μας «φόλα». Οι τυχαίες δηλητηριάσεις οφείλονται στη κατανάλωση δηλητηριωδών φυτών, τυχαία κατάποση φυτοφαρμάκων, στη κατανάλωση χαλασμένων ζωοτροφών. Οι δηλητηριάσεις από πρόθεση είναι προϊόν εγκληματικής ενέργειας εκ’ μέρους κάποιον κακόβουλων ατόμων.
Οι ουσίες που χαρακτηρίζονται ως δηλητήρια είναι παρά πολλές , τόσο φυτικές όσο και συνθετικές . Στο παρόν άρθρο θα περιγράψουμε τις συχνότερες δηλητηριάσεις που παρουσιάζονται στο σκύλο και για τις οποίες υπάρχουν αντίδοτα. Οι πιο συχνές δηλητηριάσεις οφείλονται σε τέσσερις ουσίες τα οργανοφωσφορικα , τα ποντικοφάρμακα, το υγρό για τα ψυγεία των αυτοκινήτων και τη στρυχνίνη. Οι τρεις πρώτες ουσίες μπορεί να ευθύνονται είτε για τυχαίες, είτε για δηλητηριάσεις από πρόθεση, ενώ η στρυχνίνη είναι το δηλητήριο που χρησιμοποιούταν παλιότερα για «φόλα» ιδίως στα αστικά κέντρα και που τώρα σπανίζει, ευτυχώς.
Δηλητηρίαση από οργανοφωσφορικα. Τα οργανοφωσφορικα χρησιμοποιούνται ευρέως στη γεωργία ως φυτοφάρμακα και για την καταπολέμηση των εκτοπαρασιτων στα ζώα. Τις περισσότερες φορές η δηλητηρίαση είναι τυχαία, τα ζώα έρχονται σε επαφή με πεταμένα κουτιά φυτοφαρμάκων η μετά από λουτρά για τα εκτοπαρασιτα που έγιναν με πυκνότερα διαλύματα από το κανονικό .Σε μεμονωμένα περιστατικά έχουν χρησιμοποιηθεί και φυτοφάρμακα για φόλες ιδίως σε αγροτικές περιοχές και κατά κύριο λόγο για την εξολόθρευση των αδέσποτων σκύλων.
Τα οργανοφωσφορικα αναστέλλουν τη δράση ενός ένζυμου στις νευρικές συνάψεις με αποτέλεσμα τη συνεχή διέγερση των νευρικών ινών. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα την εμφάνιση των συμπτωμάτων και στο τέλος το θάνατο του ζώου λόγω παράλυσης των αναπνευστικών μυών.
Τα συμπτώματα είναι: υπερδιέγερση , επιφανειακό μυϊκό τόνο ,τονικοκλονικούς μυϊκούς σπασμούς , σιελόρροια , μύση, εμετούς ,διάρροια και βραδυκαρδία. Αυτά είναι τα συμπτώματα της οξείας δηλητηρίασης . Εάν αντιληφθούμε κάποια από τα παραπάνω συμπτώματα ή ότι ο σκύλος μας έφαγε κάποιο φυτοφάρμακο , πρέπει αμέσως να του προκαλέσουμε εμετό και να του δώσουμε το αντίδοτο .Τον εμετό τον προκαλούμε είτε με το χέρι μας είτε με μια ένεση απομορφίνης . Εάν έχουν περάσει πάνω από τέσσερις ώρες από την κατάποση της ουσίας καλύτερα να αποφύγουμε να προκαλέσουμε εμετό γιατί ήδη έχει απορροφηθεί το δηλητήριο.
Το αντίδοτο είναι η ατροπίνη . Η δόση της είναι 0,2mg/kg βάρους ή δύο αμπούλες για κάθε δέκα κιλά του ζώου . Αφού προσφέρουμε τις πρώτες βοήθειες πρέπει να πάμε τον σκύλο μας στον κτηνίατρο για τη συνέχεια της θεραπείας .
Δηλητηρίαση από ποντικοφάρμακα . Τα περισσότερα ποντικοφάρμακα περιέχουν παράγωγα της κουμαρίνης , μιας ουσίας που εμποδίζει την πήξη του αίματος. Είναι μια τυχαία δηλητηρίαση , όταν τα ζώα μας τρώνε κατά λάθος τα δολώματα για τα τρωκτικά . Τα συμπτώματα είναι: εσωτερικές αιμορραγίες, με το αίμα να εμφανίζεται σε εμετούς, ούρα , κόπρανα. Επίσης παρουσιάζουν αδυναμία , λευκά ούλα, γρήγορος σφυγμός, εξάντληση, αταξία και επιληπτικές κρίσεις .
Το πρώτο πράγμα που πρέπει να κάνουμε εάν δούμε το σκύλο μας να τρώει το δόλωμα είναι να προκαλέσουμε εμετό και αμέσως στον κτηνίατρο για τη θεραπεία . Το αντίδοτο είναι η βιταμίνη Κ σε δόσεις των 2,5mg/kg για 3-4 εβδομάδες
Δηλητηρίαση από αιθυλενική γλυκόλη . Η ουσία αυτή χρησιμοποιείται ως αντιψυκτικό στα ψυγεία των αυτοκινήτων . Λόγω της γλυκείας της γεύσης είναι πολύ ελκυστική για τους σκύλους . Είναι καταστρεπτική για το νεφρό και προκαλεί ανεπανόρθωτες βλάβες μέσα σε λίγες ώρες από την λήψη της .
Τα συμπτώματα είναι: κατάπτωση , μυϊκή αδυναμία , μυϊκός τρόμος , επιληπτικές κρίσεις κ. α.
Αμέσως μόλις αντιληφθούμε ότι ο σκύλος μας έφαγε το αντιψυκτικό πρέπει να του προκαλέσουμε εμετό και αμέσως στον κτηνίατρο για να του χορηγήσει το αντίδοτο. Ως αντίδοτα χρησιμοποιούνται η φομεπιζόλη και η αιθανόλη οι οποίες αναστέλλουν το μεταβολισμό της αιθυλενικής γλυκόλης .
Δηλητηρίαση από στρυχνίνη Η στρυχνίνη χρησιμοποιούνταν παλιότερα ως ποντικοφάρμακο , είναι ένα ισχυρό δηλητήριο που δρα πολύ γρήγορα και ο θάνατος επέρχεται μέσα σε μισή ώρα από την εμφάνιση των συμπτωμάτων. Τα συμπτώματα εμφανίζονται 30 λεπτά εώς και 2 ώρες μετά τη λήψη του δηλητηρίου. Το ζώο εμφανίζει γενικευμένους μυϊκούς σπασμούς και ο θάνατος επέρχεται λόγω παράλυσης των αναπνευστικών μυών. Δεν υπάρχει αντίδοτο και το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι η χορήγηση ηρεμιστικών και οξυγόνου μέχρι να περάσει η ενέργεια της στρυχνίνης .
Φίλοι αναγνώστες,
Σ’ αυτό το δεύτερο αρθρο μου θα αναφερθώ στις δηλητηριασεις,τα κυριότερα συμπτώματα τους και πως μπορούμε να προσφέρουμε τις πρώτες βοήθειες στο ζώο μας όταν αυτό χρειαστεί .Ως δηλητηρίαση ορίζεται το σύνολο των λειτουργικών και μορφολογικών διαταραχών που προκαλούνται από τη λήψη ενός δηλητηρίου. Οι δηλητηριάσεις χωρίζονται σε τυχαίες και δηλητηριάσεις από προθεση,η γνωστή μας «φόλα». Οι τυχαίες δηλητηριάσεις οφείλονται στη κατανάλωση δηλητηριωδών φυτών, τυχαία κατάποση φυτοφαρμάκων, στη κατανάλωση χαλασμένων ζωοτροφών. Οι δηλητηριάσεις από πρόθεση είναι προϊόν εγκληματικής ενέργειας εκ’ μέρους κάποιον κακόβουλων ατόμων.
Οι ουσίες που χαρακτηρίζονται ως δηλητήρια είναι παρά πολλές , τόσο φυτικές όσο και συνθετικές . Στο παρόν άρθρο θα περιγράψουμε τις συχνότερες δηλητηριάσεις που παρουσιάζονται στο σκύλο και για τις οποίες υπάρχουν αντίδοτα. Οι πιο συχνές δηλητηριάσεις οφείλονται σε τέσσερις ουσίες τα οργανοφωσφορικα , τα ποντικοφάρμακα, το υγρό για τα ψυγεία των αυτοκινήτων και τη στρυχνίνη. Οι τρεις πρώτες ουσίες μπορεί να ευθύνονται είτε για τυχαίες, είτε για δηλητηριάσεις από πρόθεση, ενώ η στρυχνίνη είναι το δηλητήριο που χρησιμοποιούταν παλιότερα για «φόλα» ιδίως στα αστικά κέντρα και που τώρα σπανίζει, ευτυχώς.
Δηλητηρίαση από οργανοφωσφορικα. Τα οργανοφωσφορικα χρησιμοποιούνται ευρέως στη γεωργία ως φυτοφάρμακα και για την καταπολέμηση των εκτοπαρασιτων στα ζώα. Τις περισσότερες φορές η δηλητηρίαση είναι τυχαία, τα ζώα έρχονται σε επαφή με πεταμένα κουτιά φυτοφαρμάκων η μετά από λουτρά για τα εκτοπαρασιτα που έγιναν με πυκνότερα διαλύματα από το κανονικό .Σε μεμονωμένα περιστατικά έχουν χρησιμοποιηθεί και φυτοφάρμακα για φόλες ιδίως σε αγροτικές περιοχές και κατά κύριο λόγο για την εξολόθρευση των αδέσποτων σκύλων.
Τα οργανοφωσφορικα αναστέλλουν τη δράση ενός ένζυμου στις νευρικές συνάψεις με αποτέλεσμα τη συνεχή διέγερση των νευρικών ινών. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα την εμφάνιση των συμπτωμάτων και στο τέλος το θάνατο του ζώου λόγω παράλυσης των αναπνευστικών μυών.
Τα συμπτώματα είναι: υπερδιέγερση , επιφανειακό μυϊκό τόνο ,τονικοκλονικούς μυϊκούς σπασμούς , σιελόρροια , μύση, εμετούς ,διάρροια και βραδυκαρδία. Αυτά είναι τα συμπτώματα της οξείας δηλητηρίασης . Εάν αντιληφθούμε κάποια από τα παραπάνω συμπτώματα ή ότι ο σκύλος μας έφαγε κάποιο φυτοφάρμακο , πρέπει αμέσως να του προκαλέσουμε εμετό και να του δώσουμε το αντίδοτο .Τον εμετό τον προκαλούμε είτε με το χέρι μας είτε με μια ένεση απομορφίνης . Εάν έχουν περάσει πάνω από τέσσερις ώρες από την κατάποση της ουσίας καλύτερα να αποφύγουμε να προκαλέσουμε εμετό γιατί ήδη έχει απορροφηθεί το δηλητήριο.
Το αντίδοτο είναι η ατροπίνη . Η δόση της είναι 0,2mg/kg βάρους ή δύο αμπούλες για κάθε δέκα κιλά του ζώου . Αφού προσφέρουμε τις πρώτες βοήθειες πρέπει να πάμε τον σκύλο μας στον κτηνίατρο για τη συνέχεια της θεραπείας .
Δηλητηρίαση από ποντικοφάρμακα . Τα περισσότερα ποντικοφάρμακα περιέχουν παράγωγα της κουμαρίνης , μιας ουσίας που εμποδίζει την πήξη του αίματος. Είναι μια τυχαία δηλητηρίαση , όταν τα ζώα μας τρώνε κατά λάθος τα δολώματα για τα τρωκτικά . Τα συμπτώματα είναι: εσωτερικές αιμορραγίες, με το αίμα να εμφανίζεται σε εμετούς, ούρα , κόπρανα. Επίσης παρουσιάζουν αδυναμία , λευκά ούλα, γρήγορος σφυγμός, εξάντληση, αταξία και επιληπτικές κρίσεις .
Το πρώτο πράγμα που πρέπει να κάνουμε εάν δούμε το σκύλο μας να τρώει το δόλωμα είναι να προκαλέσουμε εμετό και αμέσως στον κτηνίατρο για τη θεραπεία . Το αντίδοτο είναι η βιταμίνη Κ σε δόσεις των 2,5mg/kg για 3-4 εβδομάδες
Δηλητηρίαση από αιθυλενική γλυκόλη . Η ουσία αυτή χρησιμοποιείται ως αντιψυκτικό στα ψυγεία των αυτοκινήτων . Λόγω της γλυκείας της γεύσης είναι πολύ ελκυστική για τους σκύλους . Είναι καταστρεπτική για το νεφρό και προκαλεί ανεπανόρθωτες βλάβες μέσα σε λίγες ώρες από την λήψη της .
Τα συμπτώματα είναι: κατάπτωση , μυϊκή αδυναμία , μυϊκός τρόμος , επιληπτικές κρίσεις κ. α.
Αμέσως μόλις αντιληφθούμε ότι ο σκύλος μας έφαγε το αντιψυκτικό πρέπει να του προκαλέσουμε εμετό και αμέσως στον κτηνίατρο για να του χορηγήσει το αντίδοτο. Ως αντίδοτα χρησιμοποιούνται η φομεπιζόλη και η αιθανόλη οι οποίες αναστέλλουν το μεταβολισμό της αιθυλενικής γλυκόλης .
Δηλητηρίαση από στρυχνίνη Η στρυχνίνη χρησιμοποιούνταν παλιότερα ως ποντικοφάρμακο , είναι ένα ισχυρό δηλητήριο που δρα πολύ γρήγορα και ο θάνατος επέρχεται μέσα σε μισή ώρα από την εμφάνιση των συμπτωμάτων. Τα συμπτώματα εμφανίζονται 30 λεπτά εώς και 2 ώρες μετά τη λήψη του δηλητηρίου. Το ζώο εμφανίζει γενικευμένους μυϊκούς σπασμούς και ο θάνατος επέρχεται λόγω παράλυσης των αναπνευστικών μυών. Δεν υπάρχει αντίδοτο και το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι η χορήγηση ηρεμιστικών και οξυγόνου μέχρι να περάσει η ενέργεια της στρυχνίνης .
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)