Τετάρτη 25 Απριλίου 2012

Νεοπλάσματα του δέρματος


Το δέρμα και ο υποδόριος ιστός είναι οι συνηθέστερες περιοχές εντόπισης των νεοπλασμάτων στο σκύλο(30-40% επί του συνόλου των νεοπλασμάτων). Τα νεοπλάσματα εμφανίζονται κατά κανόνα στους υπερήλικες σκύλους και ορισμένες φυλές εμφανίζουν προδιάθεση (basset hound, boxer, bull mastiff, weimaraner ). Στους νεαρούς σκύλους τα νεοπλάσματα είναι συνήθως ιογενούς προέλευσης όπως είναι το αφροδίσιο μεταδοτικό νεόπλασμα.
   Οι ιδιοκτήτες συνήθως παρατηρούν τα νεοπλάσματα όταν περιποιούνται το τρίχωμα του σκύλου τους. Η διάγνωση του νεοπλάσματος εκτός  από την κλινική επισκόπηση θα στηριχθεί και στα αποτελέσματα της βιοψίας ή την κυτταρολογική εξέταση του νεοπλάσματος. Τα αποτελέσματα αυτών των εξετάσεων θα βοηθήσουν να γίνει η σωστή αφαίρεση του νεοπλάσματος και να καθοριστεί εάν χρειάζεται κάποια χημειοθεραπεία ή ακτινοβολίες.
   Τα νεοπλάσματα ταξινομούνται ανάλογα με τον ιστό προέλευσης , έτσι χωρίζονται σε επιθηλιακά νεοπλάσματα που αναπτύσσονται από κύτταρα της εξωτερικής στοιβάδας του δέρματος, τα μεσεγχυματικα νεοπλάσματα που αναπτύσσονται από την μεσαία στοιβάδα του δέρματος και στο μελάνωμα που προέρχεται από τα μελανοκύτταρα.
   Παρακάτω θα αναφερθούμε στα κυριότερα νεοπλάσματα από κάθε κατηγορία. Στα επιθηλιακά νεοπλάσματα από τα κυριότερα και πιο συχνά στην κτηνιατρική πράξη είναι το θήλωμα , το οποίο σε νεαρά ζώα είναι ιογενούς προέλευσης, ενώ στα υπερήλικα η αιτιολογία του είναι άγνωστη.  Τα θηλώματα μοιάζουν με κουνουπίδι και στα νεαρά είναι συνήθως πολλαπλές μάζες ενώ στα ηλικιωμένα συνήθως είναι μόνα τους και έχουν μίσχο δηλαδή κρέμονται από το δέρμα και δεν είναι κολλημένα . Στα νεαρά ζώα συνήθως εξαφανίζονται  σε 1-2 μήνες , εάν επιμένουν γίνεται χειρουργική αφαίρεση. Στα ηλικιωμένα ζώα και εφόσον υπάρχουν συμπτώματα αφαιρούνται τα θηλώματα.
   Άλλα νεοπλάσματα είναι αυτά των σμηγματογόνων αδένων στο σκύλο. Μπορεί να εμφανιστούν ως υπερπλασία που εμφανίζεται ως ροδόχρωμη μάζα καλά περιγεγραμμένη και χωρίς τρίχες, το αδένωμα και αδενοκαρκίνωμα  είναι μια μάζα μεγάλη σε μέγεθος , διηθητικό, εξελκωμένο και αιμορραγικό. Στην περίπτωση της υπερπλασίας γίνεται αφαίρεση μόνο εάν είναι σε περιοχή που τραυματίζεται εύκολα. Στα αδενοκαρκινώματα η εκτομή πρέπει να είναι αρκετά μεγάλη και όταν ενδείκνυται θα πρέπει να συνδυάζεται με χημειοθεραπεία.
   Τα νεοπλάσματα των περιπρωκτικών αδένων παρουσιάζονται αρκετά συχνά στους υπερήλικες και σεξουαλικά δραστήριους σκύλους και μπορεί να είναι από μια απλή υπερπλασία που εμφανίζεται με την μορφή οζιδίων τα οποία συνήθως είναι καλοήθης ή αδενοκαρκίνωμα που είναι οζίδια πολλαπλά εξελκωμένα και διηθητικά και συνήθως δίνουν μεταστάσεις στα υποσφυϊκά λεμφογάγγλια. Η θεραπεία είναι ο ευνουχισμός γιατί τα νεοπλάσματα εξαρτώνται από τις ορμόνες και σε περίπτωση αδένοκαρκινώματος συνίσταται και η ευρεία χειρουργική αφαίρεση , εάν γίνεται, και χημειοθεραπεία.
    Άλλο νεόπλασμα είναι το ακανθοκυτταρικό καρκίνωμα που εμφανίζεται σε ανοιχτόχρωμα σκυλία κυρίως στη μύτη, στο κάτω μέρος της κοιλιάς και στα πόδια, σχετίζεται με την έκθεση στην υπεριώδη ακτινοβολία και η θεραπεία του είναι χειρουργική αφαίρεση και ακτινοβολίες η χημειοθεραπεία.
    Τα μεσενγχυματικά νεοπλάσματα είναι τα λιπώματα, το ινοσάρκωμα και το αιμαγγειοσάρκωμα.  Τα λιπώματα είναι συνήθως καλοήθης όγκοι που εμφανίζονται με τη μορφή μαζών στο θώρακα , το στέρνο και το πάνω μέρος του ποδιού. Είναι καλαπεριγεγραμμένες μάζες που μπορεί να κλυδάζουν και ορισμένα έχουν και έντονη διήθηση των γύρω ιστών πράγμα που κάνει δύσκολη την αφαίρεσή τους. Τα λιποσαρκώματα είναι κακοήθεις νεοπλασίες ,δεν είναι συχνές και εμφανίζονται ως μονήρεις μάζες μη καλά περιγεγραμμένες και με έντονη διήθηση. Η χειρουργική αφαίρεση των λιπωμάτων είναι προαιρετική ιδίως αν είναι μεγάλα σε μέγεθος ενώ στα διηθητικά λιπώματα και λιποσαρκώματα την χειρουργική αφαίρεση ακολουθεί  ακτινοθεραπεία.
    Το ινοσάρκωμα είναι νεόπλασμα που προέρχεται από τον ινώδη συνδετικό ιστό του δέρματος απαντάται κυρίως σε υπερήλικα ζώα και εμφανίζονται ως μονήρεις μάζες συμπαγείς και διηθητικές στους γύρω ιστούς. Η σε βάθος χειρουργική αφαίρεση είναι η θεραπεία εκλογής ακολουθούμενη από χημειοθεραπεία η ακτινοθεραπεία.
   Το αιμαγγειοσάρκωμα προέρχεται από το ενδοθήλιο των αγγείων και είναι μονήρεις μάζες που συνήθως εντοπίζονται στα άκρα στο κεφάλι και τον τράχηλο. Εάν η εντόπιση είναι δερματική έχουν καλύτερη πρόγνωση από αυτά που έχουν υποδόρια εντόπιση. Η θεραπεία είναι χειρουργική και η αφαίρεση πρέπει να είναι πλήρης και όταν είναι υποδόρια η εντόπιση πρέπει να συνοδεύεται και από χημειοθεραπεία.
    Το μελάνωμα προέρχεται από τα κύτταρα του δέρματος που παράγουν μελανίνη , πρόκειται για καφετιά ή μαύρα οζίδια που εντοπίζονται στο πρόσωπο, τον κορμό τα πέλματα , τα βλεννογονοδερματικά όρια και το δέρμα της βάσης των νυχιών. Εκείνα που εντοπίζονται στο δέρμα είναι καλοήθη ενώ εκείνα που είναι στο στόμα είναι κακοήθη. Η χειρουργική αφαίρεση παραμένει η θεραπεία εκλογής μερικές φορές σε συνδυασμό με χημειοθεραπεία.
  
    

Λοιμώδης τραχειοβρογχίτιδα στον σκύλο


Αγαπητοί αναγνώστες σε αυτό το άρθρο μας θα αναφερθούμε στην λοιμώδη τραχειοβρογχίτιδα του σκύλου ή όπως είναι γνωστή και ως βήχας του κυνοκομείου. Είναι μια ασθένεια η οποία δεν είναι τόσο επικίνδυνη για τη ζωή του σκύλου στα πρώτα της στάδια αλλά μέσω επιπλοκών να καταλήξει σε πνευμονία όπου και να απειληθεί άμεσα η ζωή του σκύλου. Μεγαλύτερο κίνδυνο διατρέχουν τα σκυλιά που ζουν σε ομάδες ( κυνοκομεία, πανσιόν, κυνηγόσκυλα) και τα καταλύματα τους είναι υγρά και κρύα.
    Είναι μια ασθένεια που προκαλείται από πολλούς παράγοντες, τόσο μικρόβια όσο και ιούς. Συνήθως απομονώνονται ο ιός της παραγρίπης, αδενοιοί, ρεοιοί και από μικρόβια τα πιο συχνά είναι η Bordetella spp. Και το Mycoplasma spp. Καθένας από τους παραπάνω παράγοντες προκαλεί τα συμπτώματα της ασθένειας τα οποία στην περίπτωση των ιών κρατούν λιγότερο από 6 μέρες ενώ στην περίπτωση των βακτηρίων γύρω στις 10. Όταν όμως συνδυαστούν και οι ιοί και μικρόβια , όπως συμβαίνει συνήθως, τα συμπτώματα διαρκούν περισσότερο 14-20 μέρες, και έχουν πιο μεγάλη σοβαρότητα.
    Η τραχειοβρογχίτιδα είναι μια ασθένεια με μεγάλη μεταδοτικότητα και πιστεύεται ότι η πλειοψηφία των σκύλων θα νοσήσει από αυτή κατά τη διάρκεια της ζωής τους. Τα συμπτώματα συνήθως εμφανίζονται από 2 εως 14 μέρες μετά την επαφή με τους αιτιολογικούς παράγοντες. Σε αυτά περιλαμβάνονται ο ξηρός βήχας που μοιάζει με κρώξιμο πάπιας. Είναι επίμονος και μερικές φορές το ζώο είτε κάνει εμετο , είτε δίνει την εντύπωση πως θέλει να κάνει. Συνήθως εμφανίζεται και ρινική καταρροή η οποί μπορεί να είναι καθαρή ή να έχει βλέννες. Τα περισσότερα ζώα δεν κάνουν πυρετό και έχουν όρεξη για φαΐ και παιχνίδι.  Ζώα που κάνουν πυρετό  ή η ασθένεια προχωράει σε πνευμονία χάνουν την όρεξη τους , είναι ληθαργικά και παρουσιάζουν δυσκολίες στην αναπνοή. Αυτά τα σκυλιά χρειάζονται άμεση κτηνιατρική φροντίδα και πιθανόν νοσηλεία σε κλινική.
     Η διάγνωση γίνεται με βάση τα συμπτώματα και μπορεί να γίνει και καλλιέργεια από το ρινικό έκκριμα για να ταυτοποιηθούν τα βακτήρια και να επιλεγεί το κατάλληλο αντιβιοτικό.
     Η θεραπεία περιλαμβάνει στις απλές περιπτώσεις την χορήγηση αντιβηχικών και αντιβιοτικών για μερικές μέρες. Σε πιο βαριές περιπτώσεις  , που έχουμε και πυρετό, χορηγούνται και αντιπυρετικά μαζί με τα αντιβιοτικά καθώς και υποστηρικτική θεραπεία εάν το ζώο δεν τρώει και σε ακόμα πιο βαριές περιπτώσεις τη νοσηλεία του ζώου σε κλωβό οξυγόνου όταν έχει μετατραπεί σε πνευμονία.
    Η καλύτερη προφύλαξη είναι να αποφεύγεται η επαφή του σκύλου μας ή του κουταβιού με άλλα σκυλιά. Επειδή αυτό είναι δύσκολο η αμέσως καλύτερη προφύλαξη είναι ο εμβολιασμός του σκύλου. Τα περισσότερα πολυδύναμα εμβόλια που κυκλοφορούν προσφέρουν κάποια προστασία απέναντι σε κάποιους από τους παράγοντες της νόσου. Υπάρχουν και εμβόλια που προστατεύουν για αυτή ακριβώς τη νόσο. Είναι δυο τύπων το ένα σε ενέσιμη μορφή και το άλλο σε σταγόνες που ρίχνονται στην μύτη του ζώου. Το ενέσιμο εμβόλιο πρέπει να γίνουν 2 εμβολιασμοί στην αρχή για να παράγει αντισώματα ενώ το ενδορινικό αρκεί μια ενστάλαξη για να παράγει τοπικά αντισώματα τοπικά όμως , σε μερικές μέρες. Πέρα από τον εμβολιασμό υπάρχουν και άλλες προφυλάξεις που μπορούμε να πάρουμε. Αυτές περιλαμβάνουν τις καλές συνθήκες υγιεινής στους χώρους που ζουν οι σκύλοι , την αποφυγή ρευμάτων αέρα και υγρασίας στους χώρους που κοιμούνται. Επίσης η καλή διατροφή του σκύλου , η αποφυγή του στρες και γενικά η καλή κατάσταση της υγείας του σκύλου μειώνουν τις πιθανότητες να κολλήσει την ασθένεια. Ιδιαίτερη προσοχή θα πρέπει να δίνουν οι κυνηγοί γιατί τα σκυλιά τους ανήκουν στις ομάδες υψηλού κινδύνου αφού συνήθως ζουν πολλά μαζί αλλά και κατά τη διάρκεια του κυνηγιού αντιμετωπίζουν συνθήκες χαμηλής θερμοκρασίας αλλά και υγρασίας που ευνοούν την μετάδοση της ασθένειας. Η λοιμώδης τραχειοβρογχίτιδα μπορεί να επηρεάσει τις  επιδόσεις ενός σκύλου στο κυνήγι γιατί δεν μπορεί να αναπνεύσει κανονικά γιατί είναι βουλωμένη η μύτη του οπότε έχει μειωμένες αντοχές αλλά και μειωμένη αίσθηση της όσφρησης.
    Κίνδυνος για τον άνθρωπο δεν υπάρχει αλλά σε άτομα με μειωμένο ανοσοποιητικό σύστημα, όπως είναι τα παιδία μπορεί να παρατηρηθεί κάποια μόλυνση από Bordetella.
    Κλείνοντας το άρθρο να ανακεφαλαιώσουμε. Η λοιμώδης τραχειοβρογχίτιδα είναι μια ασθένεια του σκύλου που τις περισσότερα φορές αυτοπεριορίζεται και διαρκεί μερικές μέρες. Ο εμβολιασμός των σκύλων και οι καλές συνθήκες υγιεινής μειώνουν τον κίνδυνο να την κολλήσει ο σκύλος μας , ενώ οι υγιείς άνθρωποι δεν έχουν κανένα απολύτως πρόβλημα.