Αγαπητοί αναγνώστες στο άρθρο αυτό θα μιλήσουμε για το πρόγραμμα εμβολιασμού του σκύλου, ποια εμβόλια χρειάζονται και κατά πόσο είναι ασφαλή τα εμβόλια. Πολλοί πελάτες με ρωτούν ποιο είναι το σωστό εμβολιακό σχήμα και αν τα εμβόλια επηρεάζουν το σκυλί τόσο σε θέμα υγείας όσο και σε θέμα απόδοσης στο κυνήγι. Είναι δύσκολες ερωτήσεις αλλά θα προσπαθήσω να τις απαντήσω όσο γίνεται πιο απλά.
Η πιο απλή απάντηση είναι ότι τα εμβόλια κάνουν περισσότερο καλό απ’ ότι κακό και πρέπει να γίνονται για να διαφυλάξουμε την υγεία του σκύλου μας. Και τώρα ας αναλύσουμε αυτή την απάντηση. Τα εμβόλια είναι κατασκευασμένα για να προστατεύουν το σκύλο μας από ασθένειες ,δημιουργώντας τα κατάλληλα αντισώματα ώστε να έχει επαρκή προστασία για ορισμένο χρονικό διάστημα και για αυτό χρειάζεται η επανάληψη τους σε τακτά χρονικά διαστήματα. Το μειονέκτημα των εμβολίων είναι ότι σαν ξένα σώματα προς τον οργανισμό είναι πιθανόν να του προκαλέσουν κάποια μορφή αλλεργικής αντίδρασης. Η αντίδραση αυτή μπορεί να είναι 3 τύπων.
Απλή αντίδραση: Ένα μικρό ποσοστό των σκυλιών που εμβολιάζονται εμφανίζουν κάποιο πόνο ή πρήξιμο στο σημείο της ένεσης, μπορεί να παρουσιάσουν ελαφρύ πυρετό ή να μην έχουν όρεξη για παιχνίδι και να προσπαθούν να κρυφτούν . Αυτές οι αντιδράσεις είναι παροδικές και μέσα σε ένα 24ωρο έχουν περάσει. Για αυτή τη μορφή αντίδρασης δεν είμαστε σίγουροι εάν οφείλεται στο εμβόλιο ή στο στρες που προκαλείται από την επίσκεψη στο κτηνίατρο.
Αλλεργική αντίδραση: Αυτή είναι πιο σοβαρή αντίδραση του οργανισμού στο εμβόλιο. Εμφανίζει πρήξιμο, κοκκινίλες φαγούρα μπορεί να πρηστεί το πρόσωπο, ακόμα και να κάνει γενικευμένη αλλεργική αντίδραση (αναφυλακτικό σοκ) που μπορεί να οδηγήσει στον θάνατο του ζώου. Αυτές οι αντιδράσεις είναι εξαιρετικά σπάνιες ,πρήξιμο και κοκκινίλες εμφανίζονται 1φορα κάθε 5000 εμβολιασμούς. Με τις νέες γενιές εμβολίων οι κίνδυνοι αυτοί έχουν εξαφανιστεί παρόλα αυτά το εμβόλιο πρέπει να γίνεται στον κτηνίατρο ώστε σε περίπτωση που εμφανιστεί κάποια αντίδραση να μπορεί να αντιμετωπιστεί γρήγορα.
Αυτοάνωση αιμολυτική αναιμία: Αυτή είναι μια εξαιρετικά ασυνήθιστη κατάσταση στην οποία ο οργανισμός καταστρέφει τα ίδια του τα αιμοσφαίρια. Είναι εξαιρετικά πολύπλοκη ασθένεια της οποίας την αιτιολογία ακόμα δεν την γνωρίζουμε και ως μια υπόθεση παρουσιάζεται η υπερδιέγερση του οργανισμού από τον εμβολιασμό με συνέπεια να υπερβάλει στην απάντηση στο ερέθισμα και να αρχίσει να καταστρέφει τα αιμοσφαίρια του.
Και τώρα να περάσουμε το δεύτερο ερώτημα, ποιο είναι το κατάλληλο εμβολιακό πρόγραμμα. Ας ξεκινήσουμε με λίγο θεωρεία. Τα κουτάβια παίρνουν από τη μητέρα τους , μέσω του πρωτογάλατος , μια ποσότητα αντισωμάτων ,ικανή να τα προστατέψει τις πρώτες εβδομάδες της ζωής τους. Η ποσότητα αυτή αρχίζει και μειώνεται σταδιακά μέχρι την ηλικία των 12 εβδομάδων οπότε και δεν υπάρχουν πλέον μητρικά αντισώματα στο κουτάβι.
Η ηλικία του πρώτου εμβολιασμού είναι μεταξύ 6ης και 8ης εβδομάδας και πρέπει να έχει ολοκληρωθεί μεταξύ 16ης και 20ης εβδομάδας. Το ποια εμβόλια και σε πόσες επαναλήψεις θα γίνουν εξαρτάται από την περιοχή που ζει ο σκύλος και τον νόμο. Ένα απλό πρόγραμμα εμβολιασμού αρχίζει με τον τύφο ή/και τη μόρβα στην ηλικία των 6-8 εβδομάδων για να γίνει μια επανάληψη 3 εβδομάδες αργότερα ενός 4πλου η 5πλου και 3 εβδομαδες μετα τη δευτερη επανάληψη γίνεται μια επανάληψη ενός 6πλου . με αυτό το σχήμα το σκυλί έχει αποκτήσει ανοσία στις πιο επικίνδυνες ασθένειες για το σκύλο για διάστημα ενός χρόνου τουλάχιστον. Επιπλέον εμβόλια που μπορούν να γίνουν είναι το εμβόλιο για τη λοιμώδη τραχειοβρογχίτιδα που γίνεται σε 2 δόσεις και μετα επαναληψη κάθε χρόνο. Όλα τα εμβόλια πρέπει να επαναλαμβάνονται κάθε χρόνο με τη μορφή αναμνηστικών δόσεων. Σε αγροτικές περιοχές οπου υπάρχουν πολλά ποντίκια καλό είναι το εμβόλιο για τη λεπτοσπείρωση να επαναλαμβάνεται κάθε έξι μήνες.
Κλείνοντας το άρθρο να κάνουμε μια μικρή ανακεφαλαίωση. Τα εμβόλια είναι ασφαλή για το σκύλο μας και του κάνουν περισσότερο καλο από ότι κακό,επειδη υπάρχει η μικρή πιθανότητα να εμφανιστεί κάποια αντίδραση καλό είναι να τα κάνει ο κτηνίατρος. Το εμβολιακό πρόγραμμα θα πρέπει να φτιάχνετε ξεχωριστά για κάθε σκύλο και σε συνεργασία με τον κτηνίατρο λαμβάνοντας υποψη την περιοχή που ζει ο σκύλος και την δραστηριότητα την οποία έχει.
Πέμπτη 20 Νοεμβρίου 2008
Ασθένειες του αναπνευστικού συστήματος στο σκύλο
Αγαπητοί αναγνώστες σε αυτό το άρθρο θα αναφερθούμε στις ασθένειες του αναπνευστικού συστήματος του σκύλου. Το αναπνευστικό σύστημα χωρίζεται σε ανώτερο που περιλαμβάνει τη ρινική κοιλότητα, τον λάρυγγα και την τραχεία και σε κατώτερο που περιλαμβάνει τους πνεύμονες. Οι ασθένειες του αναπνευστικού συστήματος, ιδιαίτερα του ανώτερου αναπνευστικού, παρατηρούνται συχνά στην κτηνιατρική πράξη και είναι σχετικά εύκολες στη διάγνωση τους με βάση το ιστορικό του ασθενή και τα συμπτώματα. Επίσης οι νόσοι του αναπνευστικού μπορούν να εμφανιστούν ως αυτόνομες νοσολογικές οντότητες η ως συμπτώματα μια άλλης συστεμικής νόσου π.χ. μόρβα.
Ως παράγοντες που μπορούν να προκαλέσουν ασθένειες στο αναπνευστικό σύστημα του σκύλου συναντούμε βακτήρια, ιούς, μύκητες, νεοπλασίες και ξένα σώματα. Η πιο συχνή ασθένεια του ανωτέρου αναπνευστικού είναι η ρινίτιδα, με τον όρο αυτό εννοούμε την φλεγμονή της ρινικής κοιλότητας. Τα αίτια της ρινίτιδας μπορεί να είναι βακτήρια ( Bordetella spp, Mycoplasma spp. ) ή κάποιος μύκητας. Τις περισσότερες φορές η ρινίτιδα από βακτήρια οφείλετε σε ξένα σώματα που έχουν μπει στην ρινική κοιλότητα ή σε αποστήματα των δοντιών τα οποία έχουν ανοίξει στην ρινική κοιλότητα. Τα συμπτώματα είναι κοινά είτε ο αιτιολογικός παράγοντας είναι βακτήριο είτε ιός είτε μύκητας. Τα συμπτώματα περιλαμβάνουν τη ρινική καταρροή η οποία μπορεί να είναι ορώδης (καθαρή) ή βλεννώδης ( μύξα) , μερικές φορές μπορεί να παρατηρηθεί και λίγο αίμα λόγω της διάβρωσης του βλεννογόνου, επίσης κατά την εισπνοή και εκπνοή ακούγονται σφυριχτοί ήχοι επειδή η βλέννα στενεύει τους αεραγωγούς με αποτέλεσμα ο αέρας να δυσκολεύεται να περάσει και να προκαλεί αυτούς τους ήχους. Άλλο σύμπτωμα είναι το φτέρνισμα, ο σκύλος αναπνέει με ανοιχτό το στόμα και χτυπάει με τα μπροστινά πόδια του τη μύτη σαν να έχει κάτι μέσα. Η διάγνωση θα στηριχθεί στα κλινικά συμπτώματα, στην μικροβιολογική εξέταση ρινικού επιχρίσματος και στην ακτινογραφία η οποία μπορεί να μας δείξει την ύπαρξη κάποιου ξένου σώματος η κάποιου αποστήματος στο δόντι. Η θεραπεία περιλαμβάνει την χορήγηση αντιβιοτικών, γιατί τις περισσότερες φορές υπεύθυνοι παράγοντες για τη ρινίτιδα είναι τόσο τα βακτήρια όσο και οι ιοί. Επίσης κάποιο αποσυμφορητικό για τον ρινικό βλεννογόνο και πιθανώς να χρειαστεί να γίνουν κάποιες πλύσεις της ρινικής κοιλότητας για να καθαρίσει από τις βλέννες. Τέλος εάν υπάρχει ξένο σώμα αφαιρείται. Στην περίπτωση μύκητα η θεραπεία γίνεται για μεγάλο χρονικό διάστημα και ίσως χρειαστεί χειρουργική επέμβαση. Για προφύλαξη υπάρχουν εμβόλια που προστατεύουν από την λοιμώδη ρινοτραχεΐτιδα και πρέπει να γίνονται σε σκυλιά που πάνε σε κυνοκομεία και σε κυνηγόσκυλα τα οποία δουλεύουν σε συνθήκες που ευνοούν την εμφάνιση της ασθένειας ( υγρασία, συνωστισμός, στρες)
Άλλη ασθένεια που απαντάται συχνά είναι η λαρυγγοτραχεΐτιδα, που σημαίνει φλεγμονή του λάρυγγα και της τραχείας. Εμφανίζεται συνήθως το χειμώνα όταν έχει χαμηλές θερμοκρασίες και υψηλή υγρασία και οφείλεται σε ιούς. Το κύριο σύμπτωμα είναι ο βήχας , είναι ξηρός και δυνατός και πολλές φορές φαίνεται σαν ο σκύλος να προσπαθεί να κάνει εμετό. Η θεραπεία της περιλαμβάνει την χορήγηση αντιβιοτικών και αντιφλεγμονοδών φαρμάκων και κάποιου αντιβηχικού .
Στις ασθένειες του κατώτερου αναπνευστικού εκτός από τις ασθένειες του πνεύμονα και των βρόγχων υπάρχουν και ορισμένες καταστάσεις οι οποίες εμποδίζουν την σωστή ανάπτυξη και λειτουργία των πνευμόνων. Αυτές είναι τα νεοπλάσματα στη θωρακική κοιλότητα, ο πνευμοθώρακας, ο αιμοθώρακας τα κατάγματα των πλευρών κ.α.
Οι ασθένειες των πνευμόνων και των βρόγχων μπορούν να οφείλονται σε πολλούς παράγοντες, σε βακτήρια, ιούς, παράσιτα, αλλεργικές αντιδράσεις και νεοπλάσματα. Η πιο συχνή ασθένεια είναι η βρογχοπνευμονία, η φλεγμονή δηλαδή των βρόγχων και του πνευμονικού παρεγχύματος, η οποία οδηγεί σε στένωση των βρόγχων και αδυναμία των πνευμόνων να απορροφήσουν το οξυγόνο από τον αέρα και να το μεταφέρουν στη κυκλοφορία του αίματος. Η βρογχοπνευμονία σχετίζεται με μια μεγάλη γκάμα μολυσματικών παραγόντων, οι οποίοι δρουν είτε ως κύριοι μολυσματική παράγοντες , είτε ως δευτερεύοντες μετά από αναρρόφηση ή μετά από την είσοδο κάποιου ξένου σώματος. Επίσης η βρογχοπνευμονία μπορεί να προκληθεί και από παράσιτα που εντοπίζονται ως ενήλικα στον πνεύμονα ( πνευμονικοί στρόγγυλοι ) ή από την μετανάστευση των προνύμφων των εντερικών στρόγγυλων.
Το κύριο σύμπτωμα είναι ο βήχας, ο οποίος μπορεί να είναι υγρός (βακτηριδιακή πνευμονία) ή ξηρός και παροξυστικός (παρασιτική πνευμονία). Άλλο σύμπτωμα είναι η δύσπνοια, η σοβαρότητα της οποίας εξαρτάται από τον βαθμό βλάβης που υπάρχει στο πνευμονικό παρέγχυμα. Επίσης το ζώο μπορεί να παρουσιάσει πυρετό , ανορεξία, κατάπτωση.
Η θεραπεία περιλαμβάνει την χορήγηση αντιβιοτικών για την καταπολέμηση των μολύνσεων, βρογχοδιασταλτικα για να ανοίξει η δίοδος στον αέρα, κορτικοστεροειδή για την καταπολέμηση της φλεγμονής, και σε περίπτωση σοβαρής δύσπνοιας χορηγούμε οξυγόνο.
Εκτός από τις ασθένειες του πνεύμονα υπάρχουν και μια σειρά από άλλες καταστάσεις οι οποίες επηρεάζουν τη σωστή λειτουργία των πνευμόνων. Αυτές είναι η καρδιακή ανεπάρκεια η οποία λόγω της στάσης που προκαλεί στην κυκλοφορία του αίματος που πηγαίνει στον πνεύμονα δημιουργεί οίδημα με αποτέλεσμα να μην μπορεί να γίνει η ανταλλαγή αερίων στο επίπεδο του πνεύμονα. Τα νεοπλάσματα που μπορεί να δημιουργηθούν στην θωρακική κοιλότητα εμποδίσουν τον πνεύμονα να διασταλεί φυσιολογικά με αποτέλεσμα να μην μπορεί να λειτουργήσει σωστά. Άλλη παθολογική κατάσταση είναι όταν μαζεύεται υγρό ή αέρας στην κοιλότητα του υπεζωκότα. Ο υπεζωκότας είναι μια μεμβράνη που ξεχωρίζει τα πνευμόνια από το τοίχωμα της θωρακικής κοιλότητας. Εκεί μπορούν να συγκεντρωθούν αίμα, αέρας ή άλλα υγρά και τα οποία πιέζουν τον πνεύμονα και δεν τον αφήνουν να λειτουργεί φυσιολογικά.
Ως παράγοντες που μπορούν να προκαλέσουν ασθένειες στο αναπνευστικό σύστημα του σκύλου συναντούμε βακτήρια, ιούς, μύκητες, νεοπλασίες και ξένα σώματα. Η πιο συχνή ασθένεια του ανωτέρου αναπνευστικού είναι η ρινίτιδα, με τον όρο αυτό εννοούμε την φλεγμονή της ρινικής κοιλότητας. Τα αίτια της ρινίτιδας μπορεί να είναι βακτήρια ( Bordetella spp, Mycoplasma spp. ) ή κάποιος μύκητας. Τις περισσότερες φορές η ρινίτιδα από βακτήρια οφείλετε σε ξένα σώματα που έχουν μπει στην ρινική κοιλότητα ή σε αποστήματα των δοντιών τα οποία έχουν ανοίξει στην ρινική κοιλότητα. Τα συμπτώματα είναι κοινά είτε ο αιτιολογικός παράγοντας είναι βακτήριο είτε ιός είτε μύκητας. Τα συμπτώματα περιλαμβάνουν τη ρινική καταρροή η οποία μπορεί να είναι ορώδης (καθαρή) ή βλεννώδης ( μύξα) , μερικές φορές μπορεί να παρατηρηθεί και λίγο αίμα λόγω της διάβρωσης του βλεννογόνου, επίσης κατά την εισπνοή και εκπνοή ακούγονται σφυριχτοί ήχοι επειδή η βλέννα στενεύει τους αεραγωγούς με αποτέλεσμα ο αέρας να δυσκολεύεται να περάσει και να προκαλεί αυτούς τους ήχους. Άλλο σύμπτωμα είναι το φτέρνισμα, ο σκύλος αναπνέει με ανοιχτό το στόμα και χτυπάει με τα μπροστινά πόδια του τη μύτη σαν να έχει κάτι μέσα. Η διάγνωση θα στηριχθεί στα κλινικά συμπτώματα, στην μικροβιολογική εξέταση ρινικού επιχρίσματος και στην ακτινογραφία η οποία μπορεί να μας δείξει την ύπαρξη κάποιου ξένου σώματος η κάποιου αποστήματος στο δόντι. Η θεραπεία περιλαμβάνει την χορήγηση αντιβιοτικών, γιατί τις περισσότερες φορές υπεύθυνοι παράγοντες για τη ρινίτιδα είναι τόσο τα βακτήρια όσο και οι ιοί. Επίσης κάποιο αποσυμφορητικό για τον ρινικό βλεννογόνο και πιθανώς να χρειαστεί να γίνουν κάποιες πλύσεις της ρινικής κοιλότητας για να καθαρίσει από τις βλέννες. Τέλος εάν υπάρχει ξένο σώμα αφαιρείται. Στην περίπτωση μύκητα η θεραπεία γίνεται για μεγάλο χρονικό διάστημα και ίσως χρειαστεί χειρουργική επέμβαση. Για προφύλαξη υπάρχουν εμβόλια που προστατεύουν από την λοιμώδη ρινοτραχεΐτιδα και πρέπει να γίνονται σε σκυλιά που πάνε σε κυνοκομεία και σε κυνηγόσκυλα τα οποία δουλεύουν σε συνθήκες που ευνοούν την εμφάνιση της ασθένειας ( υγρασία, συνωστισμός, στρες)
Άλλη ασθένεια που απαντάται συχνά είναι η λαρυγγοτραχεΐτιδα, που σημαίνει φλεγμονή του λάρυγγα και της τραχείας. Εμφανίζεται συνήθως το χειμώνα όταν έχει χαμηλές θερμοκρασίες και υψηλή υγρασία και οφείλεται σε ιούς. Το κύριο σύμπτωμα είναι ο βήχας , είναι ξηρός και δυνατός και πολλές φορές φαίνεται σαν ο σκύλος να προσπαθεί να κάνει εμετό. Η θεραπεία της περιλαμβάνει την χορήγηση αντιβιοτικών και αντιφλεγμονοδών φαρμάκων και κάποιου αντιβηχικού .
Στις ασθένειες του κατώτερου αναπνευστικού εκτός από τις ασθένειες του πνεύμονα και των βρόγχων υπάρχουν και ορισμένες καταστάσεις οι οποίες εμποδίζουν την σωστή ανάπτυξη και λειτουργία των πνευμόνων. Αυτές είναι τα νεοπλάσματα στη θωρακική κοιλότητα, ο πνευμοθώρακας, ο αιμοθώρακας τα κατάγματα των πλευρών κ.α.
Οι ασθένειες των πνευμόνων και των βρόγχων μπορούν να οφείλονται σε πολλούς παράγοντες, σε βακτήρια, ιούς, παράσιτα, αλλεργικές αντιδράσεις και νεοπλάσματα. Η πιο συχνή ασθένεια είναι η βρογχοπνευμονία, η φλεγμονή δηλαδή των βρόγχων και του πνευμονικού παρεγχύματος, η οποία οδηγεί σε στένωση των βρόγχων και αδυναμία των πνευμόνων να απορροφήσουν το οξυγόνο από τον αέρα και να το μεταφέρουν στη κυκλοφορία του αίματος. Η βρογχοπνευμονία σχετίζεται με μια μεγάλη γκάμα μολυσματικών παραγόντων, οι οποίοι δρουν είτε ως κύριοι μολυσματική παράγοντες , είτε ως δευτερεύοντες μετά από αναρρόφηση ή μετά από την είσοδο κάποιου ξένου σώματος. Επίσης η βρογχοπνευμονία μπορεί να προκληθεί και από παράσιτα που εντοπίζονται ως ενήλικα στον πνεύμονα ( πνευμονικοί στρόγγυλοι ) ή από την μετανάστευση των προνύμφων των εντερικών στρόγγυλων.
Το κύριο σύμπτωμα είναι ο βήχας, ο οποίος μπορεί να είναι υγρός (βακτηριδιακή πνευμονία) ή ξηρός και παροξυστικός (παρασιτική πνευμονία). Άλλο σύμπτωμα είναι η δύσπνοια, η σοβαρότητα της οποίας εξαρτάται από τον βαθμό βλάβης που υπάρχει στο πνευμονικό παρέγχυμα. Επίσης το ζώο μπορεί να παρουσιάσει πυρετό , ανορεξία, κατάπτωση.
Η θεραπεία περιλαμβάνει την χορήγηση αντιβιοτικών για την καταπολέμηση των μολύνσεων, βρογχοδιασταλτικα για να ανοίξει η δίοδος στον αέρα, κορτικοστεροειδή για την καταπολέμηση της φλεγμονής, και σε περίπτωση σοβαρής δύσπνοιας χορηγούμε οξυγόνο.
Εκτός από τις ασθένειες του πνεύμονα υπάρχουν και μια σειρά από άλλες καταστάσεις οι οποίες επηρεάζουν τη σωστή λειτουργία των πνευμόνων. Αυτές είναι η καρδιακή ανεπάρκεια η οποία λόγω της στάσης που προκαλεί στην κυκλοφορία του αίματος που πηγαίνει στον πνεύμονα δημιουργεί οίδημα με αποτέλεσμα να μην μπορεί να γίνει η ανταλλαγή αερίων στο επίπεδο του πνεύμονα. Τα νεοπλάσματα που μπορεί να δημιουργηθούν στην θωρακική κοιλότητα εμποδίσουν τον πνεύμονα να διασταλεί φυσιολογικά με αποτέλεσμα να μην μπορεί να λειτουργήσει σωστά. Άλλη παθολογική κατάσταση είναι όταν μαζεύεται υγρό ή αέρας στην κοιλότητα του υπεζωκότα. Ο υπεζωκότας είναι μια μεμβράνη που ξεχωρίζει τα πνευμόνια από το τοίχωμα της θωρακικής κοιλότητας. Εκεί μπορούν να συγκεντρωθούν αίμα, αέρας ή άλλα υγρά και τα οποία πιέζουν τον πνεύμονα και δεν τον αφήνουν να λειτουργεί φυσιολογικά.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)