Παθήσεις του αυτιού στον σκύλο.

        Αγαπητοί αναγνώστες στο σημερινό άρθρο θα μιλήσουμε για τα προβλήματα που μπορεί να έχει ο σκύλος μας με τα αυτιά του. Το αυτί του σκύλου  είναι ένα όργανο το οποίο έχει δύο λειτουργίες. Από τη μια βοηθάει το ζώο μέσω της αίσθησης της ακοής να αντιλαμβάνεται τον κόσμο  και από την άλλη μέσω του λαβύρινθου , οργάνου της ισορροπίας, το βοήθα να παραμένει σταθερό και να περπατάει.

       Το αυτί αποτελείται από το εξωτερικό αυτί( πτερύγιο και έξω ακουστικός πόρος), το μέσω αυτί και το εσωτερικό.

        Οι παθήσεις που μπορεί να συναντήσουμε στο αυτί οφείλονται σε κληρονομικά αίτια, μολυσματικούς παράγοντες και τραυματισμούς. Ας ξεκινήσουμε με την απώλεια της ακοής ή αλλιώς κώφωση. Αυτή μπορεί να είναι είτε κληρονομική είτε επίκτητη.  Όταν είναι κληρονομική εμφανίζεται μερικούς μήνες μετά την γέννηση του σκύλου και συνήθως οφείλεται σε ατροφίες του ακουστικού νεύρου ή σκλήρυνση του τύμπανου ή ατελή ανάπτυξη των οσταρίων που βοηθούν στην ακοή. Υπάρχει προδιάθεση σε ορισμένες ράτσες όπως είναι τα Δαλματίας , τα σέτερ κλπ. Η επίκτητη κώφωση είναι αποτέλεσμα είτε της προχωρημένης ηλικίας  είτε κατάλοιπο κάποιας χρόνιας ωτίτιδας ή τραυματισμού του αυτιού από ξένο σώμα.

      Επειδή  η απώλεια της ακοής είναι διάφορων βαθμών ή μόνο από το ένα αυτί πολλές φόρες περνάει απαρατήρητη από τους ιδιοκτήτες. Η απώλεια ακοής μπορεί να αποτελέσει ένα παράγοντα κινδύνου για τον σκύλο αφού δεν ακούει πιθανούς κινδύνους η αντικείμενα που έρχονται κατά πάνω του.

Δεν υπάρχει θεραπεία για την απώλεια της ακοής αλλά ο σκύλος μπορεί να μάθει τις βασικές εντολές μόνο με διάφορα σήματα που του κάνουμε με τα χέρια και μπορεί να ζήσει μια ζωή κανονική αλλά ο ιδιοκτήτης θα πρέπει να είναι περισσότερο προσεχτικός.

       Ένα άλλο πρόβλημα που εμφανίζεται συχνά είναι το ωταιματωμα. Έτσι χαρακτηρίζουμε τη συγκέντρωση αίματος μεταξύ του χόνδρου του πτερυγίου του αυτιού και του δέρματος που είναι αποτέλεσμα τραυματισμού. Συνήθως συμβαίνει  σε σκυλία με μεγάλο πτερύγιο αυτιού όπως είναι τα κυνηγόσκυλα.

      Αμέσως μετά τον τραυματισμό βλέπουμε το αυτί να φουσκώνει και για τις πρώτες μέρες είναι αρκετά επίπονο αλλά μετά ο πόνος υποχωρεί. Η θεραπεία είναι χειρουργική, γίνεται τομή στο πτερύγιο του αυτιού και καθαρίζεται το αιμάτωμα και μετά ράβεται το δέρμα κολλητά στο πτερύγιο ώστε να μην έχει χώρο να ξαναδημιουργηθεί και μετά αφήνεται να κλείσει μόνη της η τομή. Άλλη μέθοδος είναι να τοποθετηθεί καθετήρας στο τραύμα ώστε να παροχετεύεται συνέχεια. Τέλος σε μικρά αιματώματα μπορεί να αφαιρεθούν με την βοήθεια σύριγγας.

        Επειδή συνήθως το σκυλί τραυματίζει τα αυτιά του κουνώντας το κεφάλι αυτό είναι σημάδι πιθανής ωτίτιδας όποτε παράλληλα με την αντιμετώπιση του αιματώματος θα πρέπει να αντιμετωπιστεί και η αιτία που οδήγησε στον τραυματισμό , τις περισσότερες φορές μια ωτίτιδα. Αν το αιμάτωμα αφεθεί να απορροφηθεί μόνο του τότε θα οδηγήσει σε παραμόρφωση του πτερυγίου του αυτιού.

    Ένα άλλο πρόβλημα που απαντάται συχνά στο σκύλο είναι οι ωτίτιδες. Ως ωτίτιδα εννοούμε την φλεγμονή του αυτιού. Αυτή μπορεί να περιορίζεται μόνο στο εξωτερικό αυτί ή να προχωρεί και βαθύτερα στο μέσω και έσω αυτί.  Τα αυτά της μπορεί να είναι μικρόβια , μύκητες ή ξένα σώματα. Στις ωτίτιδες έχουν προδιάθεση ράτσες με μακριά αυτιά ή/και με πολλές τρίχες γιατί με αυτό τον τρόπο δεν αερίζεται καλά το αυτί με αποτέλεσμα να δημιουργούνται συνθήκες ανάπτυξης μυκήτων και βακτηρίων. Ένας άλλος λόγος έχει να κάνει με την ανατομική κατασκευή του ακουστικού πόρου του σκύλου. Στο σκύλο ο ακουστικός πόρος είναι κυρτός και αυτό κάνει εύκολη την συσσωρεύσει κυψελίδας ή νερού το οποίο πάλι ευνοεί την ανάπτυξη βακτηρίων.

    Οι ωτίτιδες χωρίζονται σε ωτίτιδες του εξωτερικού αυτιού , του μέσου και του εσωτερικού. Τα συμπτώματα είναι πάνω κάτω κοινά σε όλες. Αυτά περιλαμβάνουν τον πόνο , την απώλεια όρεξης, το ερύθημα του πτερυγίου του αυτιού ή/και του έξω ακουστικού πόρου, το σκυλί ξύνει συχνά το αυτί του κουνάει το κεφάλι του , δείχνει δυσφορία όταν του χαϊδεύεις τα αυτιά.

    Η  θεραπεία περιλαμβάνει την εξέταση του αυτιού με ωτοσκόπιο για την ύπαρξη τυχόν ξένων σωμάτων, τον καλό καθαρισμό του αυτιού από την κυψελίδα και την χορήγηση αντιβιοτικών αλοιφών τοπικά. Η χορήγηση κορτιζόνης βοηθάει να υποχωρήσει η φαγούρα και να ανακουφιστεί ο σκύλος. Εάν δεν παρατηρηθεί βελτίωση σε μερικές μέρες τότε γίνεται αντιβιόγραμμα και καλλιέργεια από το ωτικό έκκριμα και χορηγείτε και αντιβίωση από το στόμα.

      Η ωτίτιδα του μέσου αυτιού σημαίνει ότι η φλεγμονή έχει περάσει  το τύμπανο και έχει επεκταθεί . τα σύμπτωμα είναι τα ίδια με τα παραπάνω μόνο πιο έντονα και επίσης μπορεί να παρατηρηθεί και παράλυση του προσωπικού νεύρου το οποίο διέρχεται δίπλα από το μέσω αυτί. Η θεραπεία είναι η ίδια μόνο που έχει μεγαλύτερη διάρκεια και σίγουρα θα συμπληρωθεί με αντιβίωση από το στόμα. Στην ωτίτιδα του εσωτερικού αυτιού εκτός από όλα τα παραπάνω παρατηρούνται και  συμπτώματα που έχουν να κάνουν με την ισορροπία του ζώου , ασταθές βάδισμα , γυρίζει το κεφάλι προς μια πλευρά κλπ. Όλα αυτά γιατί στο εσωτερικό αυτί βρίσκεται ο λαβύρινθος ο οποίος είναι υπεύθυνος για την ισορροπία του ζώου. Η θεραπεία είναι η ίδια όπως και στη μέση ωτίτιδα.

       Οι ωτίτιδες εάν δεν αντιμετωπιστούν σωστά και έγκαιρα μπορεί να οδηγήσου με μερική η ολική απώλεια της ακοής.

        Κλείνοντας να πούμε ότι υπάρχουν ορισμένα αντιβιοτικά τα οποία είναι τοξικά για το αυτί όπως είναι η γενταμυκίνη και η καναμυκίνη και πρέπει να αποφεύγονται να χορηγούνται σε ωτίτιδες , εκτός και αν είναι ανάγκη και τότε μόνο κάτω από αυστηρή  κτηνιατρική παρακολούθηση.