Πνευμονοπάθειες στο σκύλο.

   Αγαπητοί αναγνώστες σε αυτό το άρθρο θα αναφερθούμε στις παθήσεις των πνευμόνων που προκαλούνται από λοιμώδης παράγοντες και από φλεγμονώδης καταστάσεις που οφείλονται σε διάφορους άλλους περιβαλλοντικούς παράγοντες.

    Στα ζώα παρατηρούνται δυο πνευμονοπάθειες που έχουν ως αίτια περιβαλλοντικούς παράγοντες ή την υπερβολική ανοσολογική αντίδραση του οργανισμού. Η παρεγχυματική (διάμεση) πνευμονοπάθεια έχει άγνωστη αιτιολογία και πιθανότατα εμπλέκονται πολλοί παράγοντες όπως είναι οι διάφορες εισπνεόμενες ουσίες όπως φάρμακα, χημικά, ρύποι που στον άνθρωπο ενοχοποιούνται για την πρόκληση πνευμονικής ίνωσης να παίζουν ρόλο και σε παρόμοιες παθήσεις στον σκύλο. Επίσης σημαντικό ρόλο φαίνεται να παίζει η κληρονομικότητα καθώς παρατηρείται αυξημένη συχνότητα των νόσων αυτών σε ορισμένες φυλές σκύλων.

   Η έκθεση σε διάφορες ουσίες προκαλεί φλεγμονή στον διάμεσο ιστό των κυψελίδων όπου γίνεται η οξυγόνωση του αίματος, με αποτέλεσμα την πάχυνση του και την αδυναμία του οργανισμού να οξυγονώνει σωστά το αίμα που οδηγεί στην εμφάνιση των συμπτωμάτων. Τα κυριότερα συμπτώματα είναι η επιπόλαια αναπνοή και η εύκολη κόπωση που πολλές φορές αποδίδονται στην προχωρημένη ηλικία του σκύλου. Επίσης μπορούν να παρατηρηθούν και λιποθυμικές κρίσεις λόγω της μη καλής  οξυγόνωσης του εγκεφάλου.

   Η διάγνωση είναι αρκετά δύσκολη και γίνεται μετά από αποκλεισμό άλλων παθήσεων με παρόμοια συμπτώματα όπως είναι η βρογχίτιδα, η πνευμονία άλλης αιτιολογίας, η καρδιακή ανεπάρκεια. Οι ακτινογραφίες του θώρακα μπορεί να δείξουν κάποιες εστίες πύκνωσης που θα είναι μια ένδειξη της ασθένειας, επίσης η λήψη υλικού από τους αεραγωγούς βοηθά να αποκλειστούν κάποιες άλλες ασθένειες. Η διάγνωση θα επιβεβαιωθεί με την βιοψία εστιών πύκνωσης από τους πνεύμονες ή με την χρήση της μαγνητικής τομογραφίας.

   Η θεραπεία είναι δύσκολη και σε αυτήν δεν ανταποκρίνονται όλα τα ζώα. Τα θεραπευτικά μέτρα περιλαμβάνουν την αποφυγή της έκθεσης του ζώου σε βλαβερούς παράγοντες και την ελάττωση του σωματικού βάρους. Από φαρμακευτικής πλευράς χορηγούνται κορτιζόνη για μεγάλα διάστημα και βρογχοδιασταλτικά.

   Η εωσινοφιλική πνευμονία είναι μια πάθηση των πνευμόνων που οφείλεται στην ανοσολογική απάντηση του οργανισμού στην ύπαρξη παρασίτων στους πνεύμονες. Τα εωσινόφιλα που συγκεντρώνονται στους πνεύμονες μέσω των ουσιών που εκκρίνουν για την καταστροφή των παρασίτων , προκαλούν νέκρωση στο κροσσωτό επιθήλιο των πνευμόνων και με αυτό τον τρόπο τα συμπτώματα της νόσου. Το κύριο σύμπτωμα της νόσου είναι ο βήχας που δεν ανταποκρίνεται στα αντιβιοτικά. Η διάγνωση θα βασιστεί σε εξετάσεις αίματος, ακτινογραφίες και λήψη υλικού από τους βρόγχους.

   Η θεραπεία περιλαμβάνει την χορήγηση αντιπαρασιτικών και κορτιζόνης και αντιβιοτικών αν υπάρξει επιμόλυνση από βακτηρίδια. Η ανταπόκριση στη θεραπεία είναι καλή.

   Η κοκκιωματώδης πνευμονία είναι μια πνευμονοπάθεια που προκαλείται από διάφορους μύκητες και οφείλεται από την διήθηση του πνεύμονα από λευκά αιμοσφαίρια ως αντίδραση του οργανισμού στην μόλυνση του πνεύμονα από μύκητες.

   Η εξέλιξη της είναι συνήθως χρόνια και το κύριο σύμπτωμα είναι ο βήχας, η εύκολη κόπωση του ζώου και η αλλαγή των χαρακτήρων της αναπνοής. Επίσης μπορεί να παρατηρηθούν πυρετός και απώλεια βάρους. Η διάγνωση γίνεται συνεκτιμώντας τα αποτελέσματα των εξετάσεων αίματος, τις ακτινογραφίες του θώρακα όπου παρατηρούνται χαρακτηριστικές κοκκιωματώδης εστίες πύκνωσης, και την καλλιέργεια υλικού που συλλέγουμε μετά από εκπλυση των βρόγχων.

   Η θεραπεία είναι μακροχρόνια και περιλαμβάνει την χορήγηση αντιμυκητιακών ουσιών από το στόμα για μεγάλα χρονικά διάστημα καθώς και κορτιζόνη.

   Οι ασθένειες των πνευμόνων που οφείλονται σε μικροοργανισμούς είναι αρκετά συχνές στον σκύλο και μπορούν να νοσήσουν όλες οι ηλικίες. Τις περισσότερες φορές πρόκειται για βακτήρια που μολύνουν τους πνεύμονες , αλλά υπάρχουν και ιοί , ρικέτσιες και μύκητες που μπορούν να προκαλέσουν πνευμονία.

   Τα συμπτώματα της ασθένειας είναι η ταχύπνοια, η δύσπνοια, ο παραγωγικός βήχας, ο πυρετός, επίσης είναι δυνατόν να εμφανιστεί κατάπτωση, ληθαργικότητα και ανορεξία. Κατά την ακρόαση του πνεύμονα ακούγονται παθολογικοί ρόγχοι. Η διάγνωση θα στηριχθεί στα κλινικά ευρήματα και στις ακτινογραφίες των πνευμόνων όπου φαίνονται αλλοιώσεις κυψελιδικού τύπου. Σημαντικά για την θεραπεία είναι η καλλιέργεια υγρού από έκπλυση των βρόγχων όπου μπορεί να ταυτοποιηθεί το μικρόβιο.

   Η θεραπεία αποβλέπει στην ενυδάτωση του ζώου, την φυσιοθεραπεία για την απομάκρυνση των εκκρίσεων και την χρήση αντιβιοτικών. Τα αντιβιοτικά που χρησιμοποιούνται συνήθως είναι οι πενικιλίνες και οι κεφαλοσπορίνες αλλά είναι προτιμότερο να γίνεται καλλιέργεια και να ταυτοποιείται το υπεύθυνο βακτηρίδιο και το αντιβιοτικό στο οποίο είναι ευαίσθητο. Επίσης σε περιστατικά με δύσπνοια χορηγείται οξυγόνο. Η αντιβίωση πρέπει να δίνεται για περίοδο τουλάχιστον 2-3 εβδομάδων