Σακχαρώδης Διαβήτης στον σκύλο

Αγαπητοί αναγνώστες στο σημερινό άρθρο μου θα αναφερθώ στον σακχαρώδη διαβήτη στον σκύλο. Είναι μια πάθηση που εμφανίζεται όλο και πιο συχνά και  συνήθως απαντάται σε μεσήλικα και υπέρβαρα ζώα. Είναι 3 τύπων, ο τύπος 1 ή ινσουλινοεξαρτώμενος οφείλεται στην αδυναμίας της ενδογενούς παραγόμενης ινσουλίνης να αποτρέψει τον σχηματισμό κετονικών σωμάτων. Η ενδογενής παραγωγή ινσουλίνης μειώνεται ή σταματά τελείως με αποτέλεσμα να είναι αναγκαία η χορήγηση ινσουλίνης για την θεραπευτική αντιμετώπιση του διαβήτη αυτού.

                  Ο διαβήτης τύπου 2 η μη ινσουλινοεξαρτώμενος, οφείλεται στην αδυναμία της παραγόμενης ινσουλίνης να ελέγξει την υπεργλυκαιμία ενώ ελέγχει ικανοποιητικά την κέτωση. Σε αυτόν τον τύπο η ινσουλίνη που παράγεται από τον οργανισμό είναι αυξημένη, μειωμένη ή φυσιολογική , δεν είναι όμως αρκετή για να αντιστρέψει την αντίσταση  στην ινσουλίνη στους περιφερειακούς ιστούς. Επίσης παρατηρείται και μια αύξηση της παραγωγής γλυκόζης από το συκώτι. Το αποτέλεσμα αυτών των δυο παραμέτρων είναι η εμφάνιση σακχαρώδη διαβήτη τύπου 2. Η παχυσαρκία είναι ένας επιπλέον προδιαθετικός παράγοντας για την εμφάνιση της νόσου.

                    Ο σακχαρώδης διαβήτης τύπου 3 ή δευτερογενής διαβήτης , οφείλεται στις επιπλοκές που προκαλούν διάφορα νοσήματα (παγκρεατίτιδα,υπερθυρεοειδισμός, υπερφλοιοεπινεφριδισμός) ,  ή στην χορήγηση φαρμάκων που προκαλούν αντίσταση στην ινσουλίνη (χορήγηση προγεσταγόνων). Ο δευτερογενής σακχαρώδης διαβήτης είναι συχνός στο σκύλο και στη γάτα ως επιπλοκή της παγκρεατίτιδας.

               Από την άποψη της παθοφυσιολογίας ο διαβήτης μπορεί να είναι απλός η επιλεγμένος (κετοξεωτικός). Στον απλό διαβήτη η μείωση της κατανάλωσης γλυκόζης από τους ιστούς οδηγεί στην υπεργλυκαιμία. Η υπεργλυκαιμία οδηγεί σε οσμωτική διούρηση που οδηγεί στην εμφάνιση των συμπτωμάτων του διαβήτη (πολυουρία, πολυδιψία).

              Με την πάροδο του χρόνου ο απλός διαβήτης μπορεί να εξελιχθεί σε κετοξεωτικό. Αυτό οφείλεται στο ότι η ανεπάρκεια της ινσουλίνης οδηγεί στην συσσώρευση λιπιδίων στο συκώτι με αποτέλεσμα η περίσσια αυτών να μετατρέπεται σε κετονικά σώματα τα οποία μαζί με την έντονη διούρηση μπορεί να οδηγήσουν στην έντονη αφυδάτωση και στο τέλος στην καταπληξία. Η αφυδάτωση μπορεί να επιδεινωθεί με τους εμετούς και την ανορεξία που προκαλείται από την διέγερση των χημειουποδοχέων από τα κετονικά σώματα.

              Τα συμπτώματα του απλού διαβήτη είναι η πολυουρία και η πολυδιψία, η απώλεια βάρους που είναι πιο συχνή στον σκύλο από ότι στη γάτα, η αιφνίδια

 τύφλωση από καταρράκτη  για την μεγάλη πλειοψηφία των σκύλων. Οι χρόνιες γαστρεντερικές διαταραχές μπορεί αν οφείλονται στην ύπαρξη παγκρεατίτιδας. Στον κετοξεωτικό διαβήτη στα παραπάνω συμπτώματα προστίθενται οι εμετοί , η ανορεξία , η μυϊκή αδυναμία και πολλές φορές και η άσχημη αναπνοή λόγω των κετονικών σωμάτων.

            Η διάγνωση του σακχαρώδη διαβήτη στηρίζεται στα τυπικά κλινικά συμπτώματα  σε συνδυασμό με την υπεργλυκαιμία σε νηστικό ζώο και την γλυκοζουρία. Στον κετοξεωτικό σακχαρώδη διαβήτη στα παραπάνω ευρήματα προστίθενται και η αζωθαιμία,, η υπονατριαιμία και η υπερκαλαιμία.           

                 Η θεραπεία του κετοξεωτικού διαβήτη περιλαμβάνει 4 στάδια, σε πρώτο στάδιο είναι η χορήγηση ορών, φυσιολογικό στην αρχή και μετά ορό δεξτρόζης ανάλογα με την υπεργλυκαιμία.,το δεύτερο στάδιο είναι η χορήγηση ινσουλίνης, το τρίτο η χορήγηση ηλεκτρολυτών και το τέταρτο είναι η διόρθωση της μεταβολικής οξέωσης.

Η θεραπεία του απλού διαβήτη στηρίζεται στην χορήγηση ινσουλίνης και στην κατάλληλη προσαρμογή της διατροφής του ζώου. Μπορούν να χρησιμοποιηθούν διάφοροι τύποι ινσουλίνης τόσο αποκλειστικά για κτηνιατρική χρήση όσο και οι διάφοροι τύποι ανθρώπινης ινσουλίνης.

           Για την επιτυχία της θεραπείας είναι απαραίτητο η συχνή παρακολούθηση του ζώου για να ρυθμίζεται η δόση της ινσουλίνης Ο ιδιοκτήτης θα πρέπει να παρακολουθεί την συμπεριφορά του ζώου και να ελέγχει καθημερινά τα ούρα του για ύπαρξη κετονικών σωμάτων και γλυκοζουρία στα ούρα.. Τον πρώτο μήνα της θεραπείας πρέπει εβδομαδιαίως να υπολογίζεται η καμπύλη γλυκόζης. Σημαντικό ρόλο παίζει και η διατροφή του σκύλου. Στο εμπόριο υπάρχουν ειδικές τροφές για την πάθηση.

         Η θεραπεία του μη ινσουλινοεξαρτώμενου διαβήτη στηρίζεται στα  διατροφικά μέτρα και στην χορήγηση ουσιών που  εμποδίζουν την παραγωγή της γλυκόζης στο συκώτι και την απορρόφηση της από τον πεπτικό σωλήνα. Η παρακολούθηση της πορείας της θεραπείας πρέπει να γίνεται εβδομαδιαίως και για μεγάλο χρονικό διάστημα.

       Σημαντικό ρόλο έχει η πρόληψη για αυτό στα σκυλιά πρέπει αν αποφεύγονται η παχυσαρκία και η χορήγηση φαρμάκων που μπορούν να οδηγήσουν σε διαβήτη καθώς να αυξηθεί και η ασκηση τους.